Leśne zbocze

Zbocze płaskowyżu Altor jest porośnięte trawą i krzakami. Jest tu nawet kilka drzew, ale nie można ich w żaden sposób nazwać lasem. Zazwyczaj jest tu ciepło, nawet w czasie burzy i ulewy krople deszczu nie są zimne. 
Tą spokojną okolicę rzadko odwiedzają drapieżniki, mimo iż roi się tu od drobnej zwierzyny takiej jak wiewiórki, zające, myszy. Jest ich tutaj naprawdę dużo, nie boją się one koni, wręcz przeciwnie, często do nich podchodzą do nich lub z ciekawością obserwują z daleka.

Luizjana przyszła tu galopem gdyż właśnie uwolniła się z lochów. Nigdy na te tereny nie wrócę. Powiedziała sobie w myślach i położyła się na miękkiej trawie. Po długim leżeniu klacz coś usłyszała, to było jakby coś siedziało w krzakach. Nagle z krzaków wybiegło stado wilków i otoczyło leżącą klacz. Ratunku! Wołała ale chyba nikt jej nie usłyszał.

Maciejka szła sobie by pozwiedzać, kiedy usłyszała krzyk pobiegła w stronę głosu i... i zobaczyła tam Luizjane. Luizjana co ty tu robisz? Podeszła do niej i próbowała odgonić wilki od Luizjany próbując odgonić wilki, ale wtedy one rzuciły się na Maciejkę. Oddaliła się do tyłu, ale one szły za nią. Luizjana! Pomórz mi! Krzykneła.

Pogalopowałam z całych sił gdy to zobaczyłam omal nie zemdlałam Maciejka Luizjana co robić!!! Krzyknęłam przestraszona zza wysokich drzew musimy je przestraszyć najlepiej stanąć na tylnych nogach i ruszać przednimi! zaoferowałam

Maciejka próbowała zrobić to co klacz zaoferowała, ale ponieważ jest w zaawansowanej ciąży nie było to łatwe. Skąt ona zna moje imię. Pomyślała ze zdziwieniem.
Nie dam rady! Krzykneła.

wyskoczyłam zza drzew i zrobiłam to co zaoferowałam klaczą w opałach. Jeden wilk koło mnie próbował mnie ugryźć ale szybko się obróciłam i kopnęłam złe zwierze jest ich dość dużo musimy się pośpieszyć jeśli chcemy być w całości!

Maciejka chcą kopnąć wilka przewróciła się i w tedy wody jej odeszły
Ja rodzę. Pomóż mi
krzyknęła
Szybko

Post jest za krótki. Muszą być conajmniej 4 pelne linijki.
-Karsin

Maciejko spróbuj je zgubić podczas nie szybkiego biegu w śród zarośli a ja pomogę je odciągnąć od ciebie i szybko zabrałam się do wykonania zadania. Nie rób tego tylko to : ty bądź spokojna a ja je odciągnę od ciebie I po chwili zaczęłam bronić przyszłą matkę, czemu akurat teraz zaczęła rodzić?

Maciejka wstała i próbowała biec. Szybciej krzyknęła. ała jęknęła, położyła się i zaczęła rodzić.

Post jest za krótki, muszą być conajmniej 4 pełne linijki.
-Karsin

Raz po raz coraz więcej wilków padało na ziemię coraz tródniej było mi chronić Maciejkę.

Post jest za krótki, muszą być conajmniej 4 pełne linijki.
-Karsin

Minęło kilka chwil, a maciejka urodziła śliczną klacz
Nazwę cię Emilly
Jaka ona śliczna
Maciejka się popłakała.

Post jest za krótki, muszą być conajmniej 4 pełne linijki.
-Karsin

//Eee miałam tu pisać z ogierem którego poznałam ale okey przejde na inny teren.
Clover powiedział że zaraz tu przyjdzie.
Życzę miłego pisania.
                 Luizjana

Zostały trzy wilki osiem razy uderzyłam w ziemię kopytami i uciekły przerażone lecz to nie koniec wojny z krzaków wyskoczył wilk rzucający się na Maciejkę przeszkodziłam mu i ku jego zdziwieniu skoczyłam na niego potężnymi kopytami i pad na ziemię koło Maciejki dla pewności kopnęłam go a on poleciał do drzewa dwa metry dalej Maciejko nic ci nie jest? Zapytałam zmęczona i zarazem przestraszona. Ale ona śliczna gratuluję maciejko jego ojciec tu zaraz będzie co za walka. Nikomu nic nie jest nie licząc oczywiście tych złych wilków. powiedziałam. To było pytanie oczywiście. wytłumaczyłam.
Chyba się zdrzemnę. Położyłam się pod drzewem zmęczona walką i w minutę zasnęłam. Szybko się jednak obudziłam i poszłam z tego miejsca.

[z/t]

Maciejka przyszła tutaj ponieważ miała spotkać się tutaj z Severinusem (Nie Wiem czy dobrze napisałam.) Czekała tam nie długo. W końcu przyszedł. Witaj. Mam coś dla ciebie. W tej chwili dała mu zaproszenie.Jak chcesz to przyjdź, a jak nie to nie.

// Z tego co pamiętam Maciejka i Severinus nie mieli jeszcze okazji się spotkać, ale możemy zrobić małe załamanie czasoprzestrzenne.

Ogier spędzał czas na spokojnym leśnym zboczu. Nie do końca spokojnym, bo trzeba było się liczyć z atakiem drapieżników. Nie zmieniało to jednak faktu, iż to jedno z ulubionych miejsce Severinusa do spędzania wolnego czasu. Wtem, parędziesiąt dobrych metrów dalej zauważył Maciejkę. Mimo iż ciągle jej nie ufał podszedł do niej, w razie czego mógł się bronić. - Witaj. A cóż to dla mnie masz?

Zaproszenie na przyjęcie Nubisa. Jak chcesz to przyjdź, a jak nie to nie. Powiedziała chodź nie była pewna, czy aby na pewno to dobry pomysł. Mogę mu ufać czy nie. A jak mnie porwie to co? Pomyślała lekko zaniepokojona. Nie wiedział czy nie uciekać.

- A kimże jest ten Nubis? - ogiera zirytowało zachowanie klaczy. Przychodzi na jego tereny tylko po to, by zaprosić go na przyjęcie konia, którego w ogóle nie zna? Zapewne to jedno z tych przyjęć, na którym, niczym dwunogi, zdmuchuje się świeczki z tortu w towarzystwie mdławej pioseneczki. To nie miejsce dla Severinusa. Perszeron dostrzegł w oczach klaczy niepokój, niepewność i pewien rodzaj strachu.

Nu..Nu...Nubis to jest adoptowany syn Luizjany. Nie Wiem czy ją znasz? Jak nie...Nie chcesz iść to...to nie idź. Tak tylko pytam. Powiedziała teraz już bardzo bardzo wystraszona. Widziała, że ogier chyba jej nie lubi. Nie wiedziała co ma zrobić.

- Luizjany? Coś kojarzę ze słyszenia... Nie zmienia to faktu iż nie znam tych koni... A ty właściwie jesteś intruzem na moim terytorium - ogier starał się trzymać nerwy na wodzy. Ostatnio jednak był bardzo rozdrażniony i ciężko było mu być spokojnym. Zamilkł na chwilę. Przerażona klacz patrzyła na niego wyraźnie czekając na reakcję perszerona. Nie wytrzymał. - Nie masz dziś szczęścia, złotko. Może i nie jesteśmy agresywnym stadem, ale nie mogę pozwolić sobie na to, by konie do woli sobie tu łaziły i stanowiły potencjalne zagrożenie - powoli krążył dookoła Maciejki - Zaczynam rozumieć wielkiego Shire z naszego stada... - po chwili staną z tyłu klaczy. Wyjął szybko trzy liny i krążąc szybkim kłusem dookoła klaczy powoli zarzucał je na nią jedna po drugiej.

Clover przybiegł tu i zobaczył Maciejkę. O ty draniu!Krzyknął i starał się przegryść liny. Kopnął więc ogiera który trzymał liny po czym krzyknął. Wyrwij mu się jakoś Maciejko! On nie może cię złapać! Po tych słowach Clover rzucił się do walki z nieznajomym

Maciejka bardzo się wystraszyła. Próbowała uniknąć rzucenia na nią liny lecz udało się uniknąć tylko jednej liny. Maciejka bardzo się bała, ale powiedziała głośno. Może dzisiaj mam pecha, ale jutro ty go będziesz miała kiedy ci nakopie. Więc uważaj.

Severinusa zaskoczył ten zwrot akcji. Ciągle trzymając w pysku dwie liny stanął dęba i walnął przednimi kopytami nowo przybyłego ogiera. Szarpnął przy tym za liny. - No cóż. Widzę znalazłaś sobie koleżkę do pomocy. Ale zobaczymy kto Ci tu zaraz dokopie! - wykrzyknął nieco zdesperowany. Przez chwilę zawahał się co zrobić, ale szybko wymyślił plan. Omijając ogiera pogalopował naokoło klaczy szarpiąc przy tym liny, po czym powtórzył to biegnąc w drugą stronę. Choroba... Nie spodziewałem się tego... Ale nie ma takiej sytuacji, z której bym się nie wykaraskał...

Wera szybko tu przycwałowała. Była niedaleko, kiedy usłyszała jakieś straszne krzyki. Kiedy przybiegła, zobaczyła jak Severinus trzyma na dwóch linach szarpiącą się Maciejkę, a jakiś ogier bije Severinusa. Maciejka! - krzyknęła. Maciejka była jej przyjaciółką, więc Wera pobiegła jej na ratunek, widząc że nie radzi sobie. Wpadła między nich, na dwie liny, szybko je przerywając, i tym samym, uwalniając Maciejkę. Hurra! - krzyknęła, widząc, że udało jej się uwolnić Maciejkę. A teraz szybko uciekajmy, zanim znowu będzie próbował kogoś porwać! - krzyknęła, i szybko pocwałowała jak najdalej stąd.

[z/t]

//Jezu... Czy naprawdę muszą się teraz wszyscy wtrącać? Ani to miłe, ani kulturalne, ani sensowne. Bo akurat teraz 3 konie były w okolicy, yhym. Bo wam uwierzę. Znajdźcie sobie coś do roboty zamiast się usilnie wtrącać.

//A tak właściwie to ja miałam być porwana, żeby SMS i SZS się nie lubiły. Więc zacznijmy. Ty Severinus mnie porywasz, a wy się nie wtrącacie. A tak w ogóle to dzięki, że ktoś w ogóle chciał mnie ratowań.