Polana Białego Puchu

Spojrzał na klacz stającą dęba.Każdy koń umie stanąć dęba więc ogier nie był tym zafascynowany.
Odwrócił łeb i patrzył w dal.Muszę ale też i nie.Powiedział.Wiedział że Renesmee wierzyła w miłość(W KP nic nie jest napisane że nie wierzy)Twoja osobowość jest całkiem fajna ale za ciekawska jesteś.Powiedział.Bardziej bym się martwiił o osobowość Maciejki.Mruknął pod nosem.
No cóż mam dużo czasu dla siebie.Zostanę tu jeszcze chwile i pójdę.Pomyślał.

Znam dużo historii teraz poznałem tą.Pomyślał.Wybacz ale ja nie odpowiem na to pytanie ani nie opowiem ci mojej historii.Na prawdę nie chcesz jej znać.
Powiedział i zrobił dwa lub trzy kroki w tył.Spojrzał tajemniczym wzrokiem na klacz i zrobił jeszcze kilka kroków w tył.Po chwili jednak odwrócił się tyłem do Renesmee i powoli się od niej oddalał.
Nic nie mówił.Był cichy i wtajemniczony.Jeszcze przez chwilkę gdy stałaś na terenach SLS usłyszałaś z oddali jego rżenie mówiące.Musżę iść.Wybacz.
[Z.t]

Winter przyszedł tu wolnym stępem.Rozejrzał się dookoła i położył na śniegu.
 Gdybym potrafił latać to bymodleciał stąd,a gdybym umiał zapadać się pod ziemie to bym się w tej chwili zapadł.Pomyślał kładąc głowę na zimnym śniegu.Zaczął grzebać kopytkiem w śniegu.
Nudziło mu się tu okropnie,ale przynajmniej nie musiał teraz stać w boksie i równie się nudzić.
Ciekawe jak tam z Wanilią.Pomyślał i uśmiechnął się sam do siebie.Raczej nie spodziewał się tu kogfoś spotkać.

Klacz przy galopowała tutaj mając nadzieję spotkać tu Wintera. No i tak się stało. W oddali zauważyła grzebiącego w sniegu Wintera. Brrr. Nie zimno mu? Może nie, on jest do tej temperatury przyzwyczajony, a ja nie. 
Pomyślała. Trzęsąc się jak galaretka podeszła do ogiera i zrobiła to co musi. Winter, przepraszam, źle cię potraktowałam. Wybaczysz mi? Mówiła z głową schyloną w dół.

Winter podniósł głowę do góry i zobaczył karą klacz,która zwała się Maciejka.Czemu ona się tak trzęsie?
Przecież tu jest ciepło.Pomyślał i wstał.No.....Tak wybaczę.Powiedział i uśmiechnął się szeroko.
Położył się znowu na zimnym śniegu i powiedział.Czemu się tak trzęsiesz?Zimno ci?
Ziewnął cicho i skrzywił łebek.Po chwili psiknął,ale tak przejściowo.Nie przeziębił się czy coś.
Uśmiechnął się tajemniczo i spojrzał na klacz.

Dzięki i jeszcze raz przepraszam, miałam zły dzień. Maciejka odwzajemniła uśmiech. Tak zimno mi. Ja jestem z Stada Magicznego Szeptu i tam jest często zachmurzone niebo i jest zimno, ale nie tak jak tu. Nie jestem przyzwyczajona do takiej temperatury. Na zdrowie. Powiedziała gdy ten kichną. Maciejka skrzywiła głowę spojrzała na niego tajemniczo i uśmiechnęła się dziwnie. To nie był taki zwyczajny uśmiech. Mało do kogo się tak uśmiechała.

Skoro ci zimno to połóż się obok mnie a ja cię ogrzeję swoim futerkiem.Powiedział i uśmiechnął się.
Rozciągnął się lekko i spojrzał na klacz zachęcając ją do przytulenia się.(Przepraszam Liza za tą zbrodnie którą teraz uczyniłem ale ten tekst tu najbardziej pasuję XD)Nie zakochał się w niej czy coś takiego.Po prostu chciał ją przytulić po przyjacielsku a nie jakoś z miłości.Rozejrzał się dookoła i znów spojrzał na klacz.Tym razem tajemniczym wzrokiem.

Dobrze. Powiedziałam i położyłam się obok Wintera. Kiedy ogier wzrokiem zaproponował mi bym się do niego przytuliła, bez wachania zbliżyłam się do niego i przytuliłam się delikatnie. Czułam się trochę dziwnie, ale po jakimś czasie było już dobrze. Oparłam głowę o jego ramię. Od razu zrobiło mi się trochę cieplej. Wiedziałam, że na początku źle oceniłam Wintera. Odwzajemniłam jego tajemniczy wzrok.

Lepiej?Zapytał kiedy klacz przytuliła się do niego.Wiedział że jego futerko każdego ogrzeję.
Rozejrzał się dookoła czy czasami nie idzie Clover i uśmiechnął się znów tajemniczo.
Po chwili dotknął swoimi chrapami chrap Maciejki.Smyrał ją przez pewien czas ale potem stwierdził że
źle możę sobie pomyśleć.Odsunął więc chrapy i zaczął bawić się śniegiem.

[size=39]Dużo lepiej. Powiedziałam. Często się uśmiechałam, więc uśmiechnęłam się i tym razem. Kiedy ogier dotkną mnie chrapami było mi przyjemnie, ale przypomniałam sobie o Cloverze. Nie mogłam go opuścić. Ale zanim mu coś powiedziałam on wziął chrapy i zaczął grzebać w śniegu. Wydawało mi się, że wiedział co mam namyśli. Zamknęłam oczy, ale tuż po chwili otworzyłam je mając nadzieję na... sama nie wiedziałam na co?[/size]

Uśmiechnął się tylko.Po chwili przestał grzebać w śniegu i zaczął głaskać Maciejkę chrapami po szyi.
Ziewnął po chwili ale musiał się powstrzymać od snu.Głaskał Maciejkę tak cały czas zagapiony w dal.
Był tak jakby nieżywy i tylko siedział ruszając kopytem,a raczej leżał.Po dłuższej chwili głaskania Maciejki przeszedł na fazę C.Zaczął ją lekko iskać.Nie chciał jej przecierz nic zrobić.

Jak to zwykle bywa odwzajwmniła uśmiech, ale to nie był tylko taki zwykły uśmiech. No...trudno było to określić. Maciejka, gdyż lubiła takie pieszczoty, to łatwo poddała się ogierowi zapominając o wszystkim. Żyła tu i teraz. Maciejka czuła się bardzo przyjemnie, wciąż nie wiedząc co ogier ma na myśli. Zamknęła oczy i zachwycała się życiem. Po chwili ona sama zaczęła iskać ogiera delikatnie.

Po kilku minutach i iskanie stało się nudne więc przeszełd do fazy D.Skończył ją iskać i spojrzał jej głęboko w oczy.Po chwili patrzenia na klacz znów przyłożył chrapy do chrap klaczy i zaczął ją smyrać.
Przy smyraniu lizną ją raz.Mogła tego nie poczuć ale trudno.W końcu uświadomił sobie że jest Wanilia.
Ale co tam.Ech..Takie życie.Zamyślił się trochę i powiedział.Przepraszam cię Maciejko.

I dla Maciejki iskanie stało się nudne. Nie wiedziała, że ogier ma jakieś fazy. Ogier smyrał klacz delikatnie, a ta rozpływała się pod ciepłem jego chrap. Klacz czuła się przyjemnie kiedy ogier się odezwał, Maciejka miała to w zwyczaju, że zawsze odpowiadała na pytania. Odpowiedziała i teraz. Ale...za co? Zalpytałam delikatnie by nie urazić ogiera. Czyżby coś się stało, nie byłam pewna reakcji Wintera.

Eeee...No za to.Powiedział i uśmiechnął się.Przecierz ty masz partnera a ja partnerkę.
Nie mogę jej zdradzić.Wyjaśnił i zasmucił się.Muszę to iść przemyśleć.
Wstał i powoli zaczął odchodzić.Muszę iść pa.Powiedział i zamachał kopytkiem.
Myślę żę jeszcze się spotkamy.Powiedział i odszedł.

Feta przyszła tu spokojnym krokiem rozglądając się czuła, że niedługo pojawi się jej nowy źrebaczek.Po chwili jednak poczuła, że to już czas, więc położyła się zaczęła rodzić.W końcu koło Fety pojawił się jej źrebak.Uśmiechnęła się do niego i zaczęła go oczyszczać.Gdy skończyła rozejrzała się jeszcze raz, a potem znów spojrzała na niego myśląc o swoich marzeniach.

Ominous został wypchnięty na powierzchnie ziemi.Pierwsze co zrobił to prychnął zadumiony.
Rozejrzał się groźnie dookoła i po chwili usiadł.Fuj....Co to jest?Powiedział patrząc na coś różowego dotykającego jego futra.Po chwili te coś odsunęło się i maluch zobaczył ,że wielki czarny potwór uśmiecha się do niego.Ten jednak zainteresowany swoimi długimi czarno-białymi patykami
wstał i zaczął bardzo sztywno chodzić.Nagle nastąpiła wywrotka ale źrebak nie poddawał się i
wstał ponownie by zacząć od razu biegać.Wiedział ,że teraz już ma to w małym kopytku.
Teraz mógł się uśmiechnąć do mamy więc i to zrobił.
Lekko przekrzywił buźkę i krzyknął.MAMa!!!!!!!Po chwili podbiegł do dużejk ilości śniegu i krzyknął.
Śniegofy puch!

Klacz uniosła brwi, ten malec był do niej niesamowicie podobny. Był taki słodki że... Nie, Feta nie będzie się tak zachwycała. Był ładny.
Feta wodziła wzrokiem za ogierkiem, wzgrygnęła się lekko kiedy ogier upadł. Podbiegła do niego spokojnie, nic nie wskazywało na to żeby nowy obywatel Karsin zrobił sobie coś poważnego. - Nic ci się nie stało? - zapytała i zilustrowana go wzrokiem po czym delikatnie objęła. Jeszcze trochę a Feta zejdzie na zawał.
Po chwili klacz uświadomiła sobie, że nie nazwała jeszce swojego syna. Zamyśliła się na chwilę. - Będziesz nazywał się Ominous. - postanowiła i uśmiechnęła się kiedy Ominous nazwał ją swoją mamą. Pokiwała głową gdy malec dostrzegł że śnieg to... śnieg. ()

Wanilia przyszła ty stępem. Spojrzała na polanę - wyglądała ona jak morze... śnieżnobiałego śniegu skąpanego w lekkim słońcu dnia. Pięknie tu, choć brrr... zimno - pomyślała klacz i przeszła się po polanie. Miała nadzieję, że ktoś tu przyjdzie. Że kogoś spotka, lub pozna. Kogo ja znam z SLS? - zastanowiła się. - Znam... jakaś shire, nie pamiętam imienia, Belle, moją córeczkę, swoją drogą jej dawno nie widziałam, Clovera, rwał kwiaty na plaży, Fetę, tę wariatkę, Lizę, władczynię i Winta. Mojego byłego. Tak rozmyślając przeszła w kółko całą polanę. Jednak nic nie zapowiadało tego, że ktoś tu wkrótce zawita.

Przeszedł tutaj nieśpiesznie.Na chwilę przystanął i rozejrzał się jednak nie widząc żywej duszy zaczął iść przed siebie.Gruba warstwa śniegu trochę utrudniała mu poruszanie się jednak ignorował to i wciąż szedł przed siebie.Dopiero gdy przeszedł około kilka metrów zauważył Wanilię przez co zatrzymał się patrząc w jej stronę.Zamyślił się, a po chwili zaczął iść w jej stronę przedzierając się przez chłodny puch.

Wanilia szła sobie po polanie rozmyślając o różnych rzeczach. Na początku nie zauważyła idącego w jej kierunku bułanego ogiera. Dopiero, gdy był całkiem niedaleko, zauważyła go. Klacz przystanęła i się uśmiechnęła. Witaj, jestem Wanilia. A ty, kim jesteś? - powiedziała i odgarnęła grzywkę z oczu. On jest chyba tutejszy, znaczy z SLS. - pomyślała i zastrzygła uszami. A jeśli to będzie ktoś pokroju Fety? Oj, to by było niedobrze. - wpadło jej do głowy. Ale jakoś nie wyglądał na zło wcielone... No cóż, trzeba czekać. Poznać go.

Zatrzymał się niecałe dwa metry od niej.Witaj.Powiedziała, a gdy ta zadała pytanie bez wahania odpowiedział.Asturio, miło mi.Uśmiechnął się lekko jednak niepewnie.Klacz nie wydawała się być wrogo nastawiona jednak nikomu nie można od razu ufać.Mimo iż było zimno to nie zwracał na to uwagi ponieważ przyzwyczaił się do niskiej temperatury.Kopytem odgarnął trochę śniegu spod kopyt.Puch dla niego nie był zbyt zimny jednak odgarnął go ponieważ po prostu mu zawadzał.

Ogier zatrzymał się kilka metrów od Wani. Przedstawił się jako Austrio. Mi również. - powiedziała i się uśmiechnęła. Dopiero teraz klacz zauważyła, że zbliża się zima. Śniegu przybywało, nawet na terenie Stada Lodowatych Serc. Brrr... Zimno się robi. Jak ci z SLS cały rok wytrzymują ten ziąb? - pomyślała. Więc, e... Co cię tutaj sprowadza? - zapytała, by jakoś przedłużyć rozmowę. Dalej może potoczy się spontanicznie, sama.

Przyglądał się klaczy.Wydawało mu się, że jest jej zimno jednak nie miał pewności i nie zamierzał o to pytać.Wygląda trochę jakby było jej chłodno więc raczej jest z innego stada.Myślał wciąż na nią patrząc.Zastrzygł lekko uszami zastanawiając się nad odpowiedzią na pytanie Wanilii.Nie miałem co robić więc postanowiłem się przejść i przyszedłem tutaj, a ty?Powiedział i na krótką chwilę lekko, prawie niezauważalnie przekrzywił łeb.Rozejrzał się na boki czekając na odpowiedź.