Polana Białego Puchu

Obudziłam się i rozejrzałam byłam na polanie białego puchu. Wokół mnie nie było trawy tylko śnieg. Nie było ruin, ani Patrica leżącego obok mnie. Już po obudzeniu tęskniłam za nim. Zaczęłam biegać w koło zachowując jednak spokój. Nie było tu nic znajomego. Po chwili zrozumiałam, że jestem w innej krainie. Nie znałam tu nic. Z jednej strony błagałam by pojawił się tu koń, bo chciała bym prosić go o pomoc, a z drugiej strony nie. Strasznie chciałam wrócić do Patrica. Nie wiedziałam co robić.

Szła po swych terenach patrolując je.Ujrzała z daleka konia więc podbiegła do niego.
Nie było od przybysza czuć znajomego zapachu więc Lui stwierdziła,że to obcy/Nowy.
Witaj....Przywitała się łagodnie objeżdżając wzrokiem klacz od góry do dołu.
Hmm....Wydaje się na oszołomioną.Pomyślała i lekko uśmiechnęła się.
Jestem Luizjana.Władam tymi terenami.Powiedziała opuszczając łeb by odsunąć chrapami śnieg.
Pod śniegiem znalazła kamyczek.Spojrzała na niego,a potem na nieznajomą.

Po kilku minutach głuchej ciszy usłyszałam jak śnieg zapada się pod kopytami jakiegoś konia. Odwróciłam się i zobaczyłam piękną, karą klacz. Przedstawiła się jako Luizjana. Podobno władała tymi terenami. Witaj. Powiedziałam. Zamierzałam się przedstawić i zapadać jej całą serię pytań, bo zamierzałam się z tąd jak najszybciej wydostać. Gdzie jest Patric? Gdzie ruiny zamku mojej babci? Gdzie moja kraina? I jak mam się z tąd wydostać? Zadałam pytania ze spokojnym głosem. Wiedziałam, że nerwy nic nie dadzą więc byłam spokojna.

Em....Zaniemówiła na jej pytanie.Nie ma tu chyba Patrica.Ruin też.Twoja kraina?
Stąd już nie wydostaniesz się.Powiedziała z jakże spokojnym i melodyjnym głosem.
Spojrzała na klacz podejrzliwie po czym przekrzywiła lekko głowę.
Mogę wiedzieć jak się nazywasz?Zadała klaczy pytanie by zabić nudną ciszę.
Sama nie wiedziała co mówić.Nie znała żadnego patrica,nie wiedziała co to są te ruiny i dziwnie się czuła gdy ta mówiła o wydostaniu się stąd.Zrobiła krok w bok po czym postawiła uszy oczekując odpowiedzi.

Jak to! Powiedziałam. Z krainą dała bym radę się rozstać, ale z Patricem nie. Kiedy dowiedziałam się, że nie mogę się z tąd wydostać padłam na ziemię i płakałam. To, że nie mogę się z tąd wydostać to znaczyło, że już nigdy nie zobacze Patricka. A obiecałam mu, że kiedy nauczę się kochać i zrozumiem miłość to jedyną osobą jaką będę kochać to Patrick, a kiedy go tu nie ma to skąd będzie wiedział, że się nauczyłam? Płacząc powiedziałam cicho. Sawana.

Spojrzała na klacz.padła na ziemię i zaczęła płakać....Hmmm.....Raniąc kogoś ten ktoś też tak ma.Pomyślała wiedząc,że nikt inny tego nie zrozumie i usiadła obok niej.
Ej....Nie martw sie.Sawano.Powiedziała pocieszająco i uśmiechnęła się.
Cóż...Tak wyszło.Życie chwilą jest o wiele łatwiejsze.Powiedziała z myślą o Randayu.
Przecież nie widzieli się tak długo.Tęskniła ale....nie płakała.Sama już nie wiedziała co będzie z tym zwiąskiem.

Słuchaj mogę ci zaufać? Zapytałam klacz z łzami w oczach. Przestałam płakać, ale miałam czerwone oczy. Miałam nadzieję, że będę mogła liczyć na Luizjanę. Wydawało mi się, że mogła by być moją przyjaciółką. Ale wiedziałam, że nikt nie zastąpi mi Patrica. Obiecałam Patricowi, że kiedy nauczę się kochać on będzie jedyną osobą, którą będę kochać... Powiedziałam. ...a kiedy go tu nie będzie to skąd będzie wiedział, że go kocham?

Wysłuchała klaczki do końca....Na pewno jego serce mu powie,że go kochasz...
Powiedziała by uratować chodź część jej nadziei.
Było jej smutno,że taka wspaniała klacz jak Sawana płacze.Przecież powinna być wesoła
radosna i szczęśliwa.To takie smutne ,że osoba ,którą się lubi płacze...

Opowiesz mi coś o miejscu w którym się znajduję? Zapytałam, bo skoro mam tu zostać to wypadało by wiedzieć co nie co o tym miejscu. Są tu stada? Zadałam pytanie. Jeżeli Luizjana do jakiegoś należy to ja będę należała do tego samego. Wydaje mi się, że wtedy nie będę czuła się tak obco. Jeżeli mają tu władców i namiestników będę starała się o jak najwyższą rangę.

To wyspa Karsin w sumie kiedyś słuchałam od kogoś o niej Historię ale muszę sobie ją przypomnieć....
Jak przypomnę sobie to ci powiem.
Tak ja jestem władczynią Stada Lodowatych Serc i myślę,że za niedługo sama poznasz inne stada.
Jest tu wiele koni ,które są naprawdę fajne ale są tu też takie ,które nienawidzą każdego,a każdy ich nienawidzi.Z resztą sama się przekonasz.Odetchnęła z ulgą gdy skończyła mówić.

Uważnie słuchałam "przemowy" klaczy. Gdy ta skończyła mówić zapytałam. Mogła bym dołączyć do Stada Lodowatych Serc? Zamarła cisza. Spoglądałam w błękitne ślepia Luizjany. Może opowiesz mi coś o sobie. Zaczęłam myśleć czy poradzę sobie tu gdzie jestem. Wierzyłam w to, że uda mi się tu przetrwać. Wierzyłam też, że zobaczę kiedyś jeszcze Patrica.

Spojrzała na nią gdy zadała pytanie.Najpierw naszła ją myśl o tym,że może ona być z SKZ i będzie szpiegiem....Nie no raczej nie.Pomyślała.No to witam w stadzie.Skinęła głową na znak szacunku i tylko podgryzła lekko wargę...Cóż sama nie wiem jaka jestem.Niektórzy mnie nie lubią,a inni są moimi najlepszymi przyjaciółmi.Zależy od ich charakterków.Co do Historii już zapomniałam jak się tu dostałam i w sumie nic prawie nie pamiętam.Jestem tu za długo by mówić o swoim życiu....Stwierdziła.Usiadła na puchu po czym zauważyła ,że zaczął padać śnieg.Zrobiło się dość zimno więc Luizjana skuliła się jak najmocniej.

Jasne rozumiem. Powiedziałam i zapragnęłam chwili samotności. Dlatego iż rzekłam do owej klaczyny. Ja już pójdę. Mam nadzieję, że się spotkamy niebawem. Powoli cały czas spoglądając na Lizę odeszłam w stronę...yyy no odeszłam na południe, bo sama nie wiedziałam co się tam znajduje. Następnie przyspieszyłam trochę tępa i już mnie tam nie było.

Z/T

Przyszedł szybkim krokiem.Chciał się w końcu wyrwać z tego haosu między końmi.Chciał w końcu pobyć sam.Nie słuchać tych wszystkich plotek o nim i o tym,że jest taki gburowaty i głupi.
Położył się na puchu i sam nie wiedział co robić.Co chwilkę tylko obracał się z nadzieją,że zaśnie.
Nie umiał jednak.Podniósł głowę.Usiadł i rozejrzał się.
Nad nim wirowało pełno jaskółek....

Zima od zawsze była ulubioną porą roku Aven, więc prędko przywiało ją na najbliższe zaśnieżone szczyty. Z radością zanurzyła swoje śliczne kopytka z podkowami w białym puchu i niczym źrebak ruszyła w dalsze zaspy ciesząc się jak głupia. W pewnym momencie ruszyła pięknym galopem przez górskie zbocze rozkoszując się chłodem smagającym jej ciało. Po chwili jednak z morza bieli wyłoniła się głowa rosłego ogiera. Klacz zatrzymała się zaciekawiona i nieco przestraszona nagłym pojawieniem się innego koniowatego.
- Witaj... Jestem Aven. - Zaszczebiotała optymistycznie spoglądając na starszego, myszatego ogiera.

Rozglądał się cały czas.Jaskółki,jaskółki,śnieg,śnieg,koń,drzewa....chwila....Koń!!
Wstał z przerażeniem w oczach.Po chwili otrząsnął się.
Spojrzał na klacz i gdy ta się przywitała i przedstawiła mrugnął oczami.
Witaj....Shagi.Także przedstawił sie jak należało do kawalera i usiadł znów na śniegu.Zanurzył chrapy w puchu i po kilku sekundach wynurzył je całe ze śniegu....

Kara klaczka poruszyła delikatnie uszami nieco rozbawiona zachowaniem ogiera. Delikatnie poruszyła ogonem na boki i przyjrzała się dokładniej ogierowi.
- Też lubisz śnieg, prawda? - Uśmiechnęła się delikatnie i uniosła nieco łeb, a kopytem delikatnie poruszyła biały puch przed sobą spoglądając na ogiera rozbawiona jego zachowaniem.

Zrobił kamienną twarz.Widział ,że klacz śmieszy jego zachowanie.Trochę się zawstydził.
Z resztą też w duchu się z siebie śmiał.Spojrzał na klacz tajemniczym wzrokiem po czym postawił uszka.
Ta....Przecież to moje tereny.Powiedział trochę zdziwiony jej pytaniem.
Należysz do jakiegoś stada bo ja do Stada Lodowatych Serc.Zapytał przy tym cicho mówiąc o swoim stadzie.Spojrzał na swoje chrapy.Były całe ze śniegu i też w połowie mokre przez jego topnienie.
Otrzepał się jakoś z tego po czym położył się na puchu.

Aven jeszcze nie rozpoznawała wszystkich zapachów tej krainy, więc ciężko jej było stwierdzić, czy ktoś należał do jakiegoś stada, czy nie. Klacz strzyknęła uchem i przekrzywiła nieco łeb na bok.
- Od paru dni należę do Magicznego Szeptu, ale nie znam jeszcze dokładnie okolicy. Jestem tu nowa i zwiedzam krainę. Wybacz, jeżeli swoją niewiedzą Cię urażę, czy coś... - Odparła spoglądając na ogiera cicho zastanawiając się, czy nic nie zmaściła przez swoje głupie zwiedzanie.

Spojrzał na klacz dziwnym wzrokiem.Czy ona coś sugerowała?Dobra zostawmy ten temat.Rozejrzał się szybko dookoła siebie czy ktoś nie idzie po czym oblizał swoje mokre chrapy.Nie....nie urazisz.
Położył łeb na puchu i z dołu popatrzył na niebo,a później na klacz.Nie ukrywał,że była ładna ale też zbytnio tego nie pokazywał.CÓŻ.Miał już dwie na oku...

Uff, ogier nie wyglądał na obrażonego. Klacz potrząsnęła delikatnie krótką grzywą i rozejrzała się wokół.
- Macie bardzo urokliwe tereny... - Nie bardzo wiedziała co powiedzieć, bo i ogier nie wykazywał jakiejś nadmiernej aktywności, ani ona nie potrafiła wykrzesać z siebie większej fantazji. Powoli zniżyła łeb i musnęła chrapami puch rozkoszując się delikatnym szczypaniem mrozu w nos.

Night wędrowała sobie po krainie no i trafiła na tereny SLS. Nagle ujrzała dynie zakrytą śniegiem nic dziwnego jak się potknęła. Co tu robi dynia? zapytała siebie po czym podeszła do niej by trącić ją chrapami była ciekawa co się stanie. Ciekawiło ją co się stanie gdy ją dotknie no i cóż widać było nie wytrzymała. Ach! No tak święto jakieś jest chyba Halloween? Czy jakoś tak! Przypomniała sobie po czym znowu trąciła dynie nie wiedząc co może zrobić. Właśnie co może zrobić? Niezbyt wiedziała co się stanie i to ją ciekawiło aż za bardzo.

Night widząc jak śnieg się rozpuszcza tupnęła delikatnie tylnym kopytem. Nie miała pojęcia to zrobić, ale coś trzeba było. No, więc kopnęła dosyć delikatnie dynie, a później ją zaczęła podgryzać próbując wydusić z niej jakieś... Coś (xD) No po prostu chciała jakoś spróbować zrobić rysę albo pęknięcie. Była pewna, że nie może zostawić tej dyni no, więc znowu trąciła ją chrapami. Po chwili przestała cokolwiek robić byle by zobaczyć czy coś się stanie. Nie spodziewała się raczej czegoś nadzwyczajnego no bo w sumie co taka dynia może zrobić albo może i coś dać...