Sanie SSP

W śniegu stoją sanie o dosyć nietypowej, delikatnej budowie. Są czarne, jednak na bokach jest namalowane wiele różnych piorunów, więc sanie zdecydowanie nie sprawiają wrażenia ponurych. Każdy piorun jest trochę inny, przez co sanie mogą być ciekawe do oglądania.
Z przodu znajduje się 8 pomarańczowych uprzęży. Bardzo łatwo się je zakłada: każdy koń musi po prostu nałożyć na siebie chomąto przyczepione do sań.
W środku sań, na siedzeniach, leży stos różnych prezentów. Ale nie będziecie mogli ich dotknąć, póki nie dojedziecie do mety. Na śniegu, tuż przed saniami, znajduje się niewielki patyczek: linia startu.

Kabucha była w świetnym humorze. Jak większość źrebaków uwielbiała śnieg. Chodziła sobie więc po terenach niczyich, tańcząc i śpiewając, podczas gdy płatki śniegu wplatały jej się w grzywę. Nagle znalazła się na łące, na której nigdy wcześniej nie była. Stanęła na chwilę, potrząsnęła głową, po czym ruszyła galopem w stronę sań. Zaczęła je węszyć i okrążać: nigdy czegoś takiego dziwnego nie widziała. Poczuła że potrzebuje chwilę odpocząć. Podeszła do jednego z homont i niepewnie wsadziła tam głowę. Na początku wydawało jej się niewygodne, ale po chwili przyzwyczaiła się do jego krztałtu i ciężaru.

Kabucha widziała jak wszystkie inne sanie ją przeganiają. Przez bardzo, ale to bardzo krótką chwilę była na równi z jakąś rudą klaczą i bardzo małą klaczką. Potem klacze ją wyprzedziły. Kabucha przeszła do stępu. Nie była z stanie ciągnąć sama tak wielkich sań, ale ani przez chwilę nie pomyślała że mogłaby zrezygnować.
Chomąto strasznie jej się wżynało w szyję, Kabucha czuła się trochę podduszona. Było jej gorąco, śnieg który na nią padał od razu topniał, przez co klaczka miała wrażenie że jest cięższa. Na szczęście parę minut później zobaczyła wydeptany napis na ziemi. Ciężko westchnęła, po czym przeszła do kłusa. Chciała ładnie zakończyć. Jak tylko przekroczyła metę, wbiła kopyta w ziemię. Nie miała zamiaru ruszyć się ani o milimetr. Podniosła głowę i "wypłynęła" z chomąta. Leżała na ziemi. Usłyszała jakiś głos, ale nie usłyszała słów. Zamknęła oczy. Strasznie kręciłło jej się w głowie, a do tego miała na szyji odcisk chomąta. Znowu westchnęła i podniosła głowę. Obok niej zobaczyła dwie klacze które przegoniły ją w połowie wyścigu. Trochę dalej było parę koni które rozpakowywały jakieś prezenty. Kabucha wstała, szukając wzrokiem jakiejś znajomej twarzy. Zobaczyła panią Retę, a obok niej Mista. Chciała do nich podejść, ale oni też rozpakowywali jakieś prezenty. Skąd oni je mają? zastanawiała się. Spojrzała na swoje sanie. Widząc trzy paczki od razu zapomniała o zmęczeniu i podbiegła kłusem do sań. Rozpakowała prezenty od największego do najmniejszego, po czym znów spojrzała na Mista. Zebrała papier który jej spadł, wzięła prezenty i kłusikiem oddaliła się od swoich sań.

[z/t]