Yesubai, czyli piękna wiedźma

Imię: Przedstawia się jako Yesubai, ale skrótów tego imienia nie toleruje u nikogo.
Stado: Krwawej Zemsty
Płeć: Klacz
Wiek: 3 i pół roku
Wygląd: Jej szlachetny pysk ma prosty profil. Szyja długa, wygięta delikatnie w pełen elegancji łuk. Ciało smukłe i zgrabne, każdy krok długich nóg przepełniony jest swoistą gracją.
Sierść jest całkowicie, dogłębnie biała. Biała jak mleko. Jak płatki śniegu. Pysk i nogi są jakby lekko spopielone, a kopyta czarne jak smoła. Grzywa tej samej barwy co sierść, lekko falowana. Niezwykle długa, ponieważ rozpuszczona wlecze się po ziemi. Dlatego Yesubai niemal zawsze ma grzywę i ogon zaplecione w warkocze. Ogon jest jeszcze dłuższy i również pofalowany.
Jej oczy są duże, błękitno-fioletowe, dodatkowo nakrapiane dość wyraźnie białymi kropeczkami. Połyskują w istnie magiczny sposób.
Na łopatce widnieje wycięta sztyletem buźka z szerokim uśmiechem, jeszcze świeża.
Charakter: Jedno można o niej powiedzieć. Jest szalona. Nie chodzi tu o to pozytywne szaleństwo, które wprawia innych w znakomity nastrój. Jest nieprzewidywalna i z całą pewnością nie można jej nazwać w pełni normalną. Medytuje, wprowadza się w stan samohipnozy, ma zwidy i halucynacje, rozmawia z wulkanicznymi oparami. U niej to norma. Wspominałam, że słyszy głosy w głowie? To u niej norma, pozwole sobie powtórzyć.
Ma duszę artystki. Maluje na ścianach obrazy z krwi, czasem własnej. Tworzy rzeźby z kości i czaszek napotkanych czy znalezionych stworzeń. Nie zważając na otoczenie tańczy i podśpiewuje.
Nie brzydzi się przemocą. Nie należy również do tych uczciwych, rzuca się na wszystko, co sie błyszczy. Dość łatwo ją przekupić. Jeśli jednak przysięgnie na swój drogocenny naszyjnik.. Tej przysięgi nie złamie. Uznaje to za świętość i tylko wtedy ma się całkowitą pewność, że będzie można jej uwierzyć.
Historia: Mamusia była klaczą Angloarabską, a tatko American Saddlebred. Tatka nie poznała, a mamusia wyrzuciła ją na zbity pysk, twierdząc, że córeczka mogłaby być kiedyś od niej piękniejsza.
Klaczka wędrowała sobie na chudych, patykowatych nóżkach, wychowywana po trochu przez napotkane klacze bez źrebiąt. Gdy miała trzy lata zakochała się. Smutna miłość to była, bo bez wzajemności. Z dnia na dzień coraz bardziej się starała o względy ogiera, ale efekty były marne. Przynajmniej na początku... Potem nagle zaczął się interesować młodziutką klaczą, a ona szczęśliwa z tego faktu nie zastanawiała się nad tym głębiej. Stała się bezmyślnie zakochaną zabawką ogiera, która spełniała wszelkie jego zachcianki. A że brzydka nie była, ogier nie wachał się tego wykorzystać. To odbiło się na jej psychice i pozostawiło na niej trwałe blizny. Nic już nir było normalne jak poprzednio.
W końcu ogier się nią znudził i zostawił ją na pastwę losu. Kiedy w końcu się ograneła, rozpoczeła kolejną wędrówke. I tak trafiła na Karsin. Gdzieś w międzyczasie natrafiła na małą małpkę, która teraz wraz z nią  podróżuje.