Siedziba nowej władczyni

C'est Raffinée stała ze spuszczoną głową nic nie mówiąc. Zastanawiała się czy dobrze zrobiła zwierzając się Lily. Na ogół starała się nie opowiadać innym o swoich problemach, była przekonana że każdy ma swoje i nie chciała dodatkowo obciążać innych koni swoimi...
A tymczasem Lily wstała i mocno przytuliła Serafinę. Ta zaś wtuliła się w sierść kasztanki jak mały źrebaczek który "wczepia się" w matkę.
Lekko się uśmiechnęła na słowa klaczy. Będzie lepiej. pomyślała przekonana. - Tak, oczywiście! - powiedziała entuzjastycznie i mocno przytuliła nową najlepszą przyjaciółkę.

//zaproponuj żeby zostały siostrami to będzie dokładnie tak samo A Stell pewnie teraz szuka nowej bbf?

Lily spojrzała z uśmiechem na Serafinę.
- To super! - Powiedziała, nie przestając się uśmiechać. - Musisz koniecznie poznać moją siostrę, partnera i źrebaki. O, właśnie, a może chciałabyś stać się jej częścią? Mogłybyśmy być takimi jakby 'siostrami'? Zapytała z miną, jakby ją olśniło. Byłoby super! Zastrzygła uchem, po czym odrzuciła głowę do tyłu i zarżała z radością. W zielonych oczach kasztanki zamigotały świetliki.


//sorry że krótko wena mnie opuszcza
///PS. Stell już nigdy takiej nie znajdzie :/ szkoda że nie przeniosłaś tu Piknej :c

Raffinée z uśmiechem przytaknęła na słowa Lily: już nie mogła się doczekać spotkania z jej rodziną.
Słysząc jednak następną propozycję klaczy zaniemówiła. Czy Lily to mówiła naprawdę? Mieć tak wspaniałą przyjaciółko-siostrę... Czym ja sobie na to zasłużyłam? Czy Lily naprawdę wybrała właśnie ją? Ją, nie potrafiącą znaleźć sobie stada, ją, tak lubianą a zarazem tak samotną, ją, tak nieśmiałą i niezdecydowaną... A jednak wszystko było możliwe. I teraz Lily z lśniącymi zielonymi oczami i ognistą grzywą stała przed Serafiną i czekała na odpowiedź.
- Dziękuje... Moja kochana siostro. - powiedziała cicho Raffinée i szeroko się uśmiechnęła, a jej oczy błysnęły złotym blaskiem. - To kiedy poznam tw... resztę naszej rodziny? - zapytała.

Lily na odpowiedź Serafiny się wyszczerzyła.
Świetnie! Wiesz, niektórzy może nawet wzięliby nas za prawdziwe siostry, w końcu jesteśmy tak podobne. Kasztanka z lekkim uśmiechem odrzuciła na drugą stronę szyi grzywę, po czym zaśmiała się. Resztę naszej rodziny zapewne poznasz niedługo, w końcu jest taka duża, że możliwe że nawet o tym nie wiedząc się na kogoś natkniesz. Klacz pokręciła z uśmiechem głową. Mimo że Will i Spirit jej tego nie mówili, ona wiedziała że oni mają już dziewczyny. A one z kolei prawdopodobnie mieli tu rodzeństwo, całe rodziny etc. i to prowadziło do tego, że Lil była związana z praktycznie każdym na wyspie. Cichutki głos w jej głowie zaśmiał się, gdy sobie wyobraziła całe to rodzinne spotkanie, lecz zaraz się nieco strapiła; Dawno nie widziała Arminy, która miała jej pomagać przy organizowaniu różnych wydarzeń w SZS. Westchnęła i pokręciła głową tak, że aż się w niej zakręciło. Gdyby tylko mogła się z tego komuś zwierzyć... Najlepiej komuś, kto ani nie należy do jej, ani innego stada, bo jeśli ten ktoś byłby z jej stada, mógłby pomyśleć że władczyni się wyłamuje, a z kolei ktoś z innego stada mógłby to wykorzystać, co doprowadziłoby do nieszczęścia... A tego Lilcia nie chciała. Czyli został ktoś zaufany i bez-stadny.
Ale kto? Zadumała się, gapa jedna.

- Można by kogoś wkręcić że jesteśmy prawdziwymi siostrami! - zaproponowała Raffinée odkrywczym tonem głosu. Maść identyczna, kasztanowata, wzrost podobny, grzywa taka sama, ogniście ruda... Tylko kolor oczu inny. Ale co z tego, siostry nie muszą być identyczne.
Serafina zaśmiała się cicho na myśl że konie które tu poznała mogły należeć do rodziny Lily do jej rodziny. Zaraz jednak spoważniała: w oczach Lily zgasły radosne ogniki i klacz sprawiła wrażenie zmartwionej, może trochę smutnej. Było to raczej do niej niepodobne. - Coś się stało? - zapytała Raffinée, patrząc przyjaciółce w oczy wzrokiem mówiącym "przecież wiesz że mi możesz powiedzieć".

Lily uśmiechnęła się lekko na słowa Serafiny. W jej oczach na moment znów pojawiły się ogniki.
Tak, dawno zaginiona bliźniaczka!!! Klacz zaśmiała się.
Gdy kasztanka zapytała jej, czy coś się stało, Lily odparła:
Widzisz... Bo ostatnio mam pewne problemy, dotyczące stada. Niedawno zebraliśmy się i wybrałam namiestnika, głównego artystę i wojownika, lecz problem w tym, że głównej artystki coś nie widzę. Jeszcze nie byłoby to tak straszne, gdyby nie to, że planowaliśmy przyjęcie w okolicach pałacu dla kilku zaprzyjaźnionych stad. No i Armina miała mieć największy wkład, bo dekoracje, wystrój, et cetera... Ale nigdzie jej nie ma! Dobrze, że jeszcze nikogo nie zaprosiliśmy. Lily westchnęła ciężko. Nie wiedziała, co może z tym fantem teraz zrobić.

Raffinée uważnie wysłuchała przyjaciółki, zastanawiając się nad sytuacją. Zakodowała sobie przy okazji że Armina to główna artystka SZS. - Może ma coś ważnego: urodziła źrebaka, szpieguje na terenach innego stada, albo coś... Mogłabyś jeszcze chwilę poczekać i może się zjawi... - powiedziała, chociaż w jej głowie pojawiało się zupełnie inne rozwiązanie. Nie była jednak pewna czy wypada pewne rzeczy mówić Lilce... Gdyby nie miała racji klacz tylko by się niepotrzebnie zdenerwowała. Serafina energicznie potrząsnęła głową i wzięła głęboki oddech. - Mogła... Może zmieniła stado i już nie wróci. I tam teraz rozgaduje wszystko to czego się dowiedziała na tym zebraniu na którym ją mianowałaś. Opowiada na przykład o przyjęciu. Szpieg z łatwością mógłby stwierdzić z kim macie sojusz, z kim nie. - powiedziała i przyjrzała się niepewnie przyjaciółce. - Oczywiście mam nadzieję że tak się nie stało, tylko rozważam różne opcje... - dodała szybko.
Była jeszcze jedna możliwość. Jeszcze gorsza. - Niestety trzeba brać też pod uwagę możliwość że coś jej się stało... Choroba albo atak drapieżnika, wiesz, coś... śmiertelnego. - powiedziała cicho, spuszczając wzrok. Nikomu aż tak źle nie życzyła.

Lily pokiwała głową.
Faktycznie, niedawno urodziła źrebaka. Ale przecież i tak raczej bym ją widziała, często chodzę po terenach SZS. Pokręciła ze smutkiem głową. Słuchała słów Serafiny z lekką trwogą. Nie znała aż tak dobrze Arminy, aby powiedzieć o niej coś więcej, ale nie sądziła, że byłaby na tyle wredna, aby rozpowiadać innym o SZS. Na wzmiance o śmierci spojrzała na Raffi wielkimi z szoku i delikatnego strachu zielonymi oczami.
Weź, proszę, nawet mi o takim czymś nie mów. Ostatnio byłam na terenach SSP na klifie i... gdy spojrzałam w dół, spostrzegłam ciało mojego byłego przyjaciela. Kasztance lekko załamał się głos. Pamiętała Qaritisa, który na ten swój modnisiowaty sposób był zabawny. To było okropne... Dodała i wzdrygnęła się przypomniawszy sobie poszarpane przez skały i dzioby mew zwłoki Qara.
Może zmieńmy temat: Gdy już dołączysz do jakiegoś stada, chciałabyś zostać artystką, wojowniczką czy medyczką? Zapytała z zaciekawieniem malującym się na jej twarzy.

C'est Raffinée wytrzeszczyła przerażona oczy. Ktoś spadł z klifu i... Zrobiło jej się niedobrze. - Tak mi przykro... - powiedziała.
- Nie ma innych artystów w SZS? - zapytała. Może byłby ktoś w stanie zastąpić tą Arminę?
- Właściwie to nie wiem, nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Nie lubię zabijać i ranić, więc raczej wojowniczką nie zostanę. Chyba że na przykład jakimś szpiegiem... Na medycynie nie za bardzo się znam, ale jakbym się poduczyła mogłoby być fajnie ratować komuś życie. Artystką też w sumie mogłabym zostać... - zastanowiła się na głos. - Jak myślisz, co do mnie pasuje? - zapytała.

Mi również. Odparła smutno Lily.
Nie, oprócz Arminy nikt chyba nie wybrał artysty... Nie, wróć. Był jej partner, Valiant, ale jego nie spotkałam jeszcze dłużej niż Arminy. Medyka też nie mamy. Był na to chętny, taki Sztorm, ale jego również nie widzę! Jęknęła sfrustrowana. Po chwili uśmiechnęła się do Serafiny figlarnie.
Wybacz, ale ja nie mogę dać ci obiektywnej odpowiedzi, bo twoje imię kojarzy mi się tylko z artystycznymi rzeczami. Zachichotała. Ale gdy teraz o tym wspomniałaś, myślę że byłabyś też świetną medyczką. Dodała poważniej.

//one siedzą czy stoją?

C'est Raffinée patrzyła ze współczuciem na Lily. Była naprawdę w trudnej sytuacji. Nie chciałabym być władcą. stwierdziła Serafina. Zresztą jeszcze nawet nie wybrała stada, więc nie było sensu zastanawiać się nad władzą.
- Poczekaj, poprzechadzaj się po terenach stada, może spotkasz Arminę albo Valianta. Niemożliwe przecież żeby się rozmyli we mgle tych gór! - powiedziała.
- Sama bym ci pomogła w dekorowaniu, gdybym potrafiła, ale... - urwała, bo nagle zdało jej się że to co chciała powiedzieć jest głupie i dziecinne. - Nieważne zresztą. - potrząsnęła głową. - Nie za bardzo się na tym wszystkim znam. - powiedziała.
Raffinée parsknęła ze śmiechem słysząc wypowiedź przyjaciółki. - No tak, francuska, wyrafinowana, artystyczna. Każdy chyba tak o mnie myśli. - zachichotała. Nawet nie interesując się moim charakterem... dodała w myślach, przestając się śmiać. Imię im wystarczy by mnie ocenić. stwierdziła, nawet się nie zastanawiając kogo właściwie ma na myśli jako "oni". Po chwili zaczęło jej się robić głupio, gdy zauważyła że mogłaby swoimi myślami obrazić wielu "ich", tych których nazywała przyjaciółmi, a nie kolegami. A adoratorzy? pojawił się cichutki głosik w jej głowie. Kim dla niej byli? A kim ona była dla nich? Może nie warto było uciekać? Ale nie poznałaby wtedy Lily... Westchnęła. Nie można w życiu mieć wszystkiego. (//to jeszcze jest przed poznaniem Reckalla)

//A ich tam wiadomo Na początku siedziały xD

Lily była przygnębiona, ale na słowa Serafiny na jej pysk wpełzł uśmiech.
Wiesz, nigdy nic nie wiadomo. Ta mgła bywa naprawdę przerażająca. Zaśmiała się. Przekrzywiła z zaciekawieniem głowę na jej słowa.
Ale...? Zapytała. Uśmiechnęła się. Mi możesz powiedzieć. Próbowała ją przekonać. Na jej słowa tylko uśmiechnęła się blado. Gdy C'est Raffineé przestała się śmiać, kasztance przypomniały się słowa pewnej piosenki: "Pytają wszyscy, skąd jesteś i co robisz... To im wystarczy, że imię jakieś masz". Nie pytajcie userki, skąd Lily zna "Szybę" z Metra, ja sama nie wiem. Pewnie gdzieś usłyszała. Teraz to jej zrobiło się głupio, że powiedziała to z imieniem Serafiny, więc zapytała:
Lubisz czekoladę? No pięknie, Lily, gratuluję pomysłu.

//nie wiem czemu, ale nagle pomyślałam sobie że Lilcia i Rafinka byłyby idealnymi anorektyczkami Nie wiem why xp Ale mi wystarczy że mam wychudzoną Anielkę

C'est Raffinée lekko się uśmiechnęła, jednak bez większego przekonania. - Po prostu nie znam się na takich pracach, nigdy się nie zajmowałam dekoracjami. Leczeniem w sumie też nie. Ani walczeniem. I tak sobie pomyślałam że może ja tu do tego całego towarzystwa nie pasuję. - wyznała zdobywając się na uśmiech. Nadawała się tylko do zawodów, do skakania, do... do bycia wykorzystywana przez ludzi. Po prostu pięknie!
Nagle Lily zapytała czy... lubi czekoladę. Co to miało wspólnego z tym wszystkim? Pewnie tylko Lilka wie (xD). W każdym razie Raffinée spojrzała na nią swoimi wielkimi oczami z lekkim zdziwieniem. - Nie wiem, nigdy nie próbowałam czekolady. - przyznała. - Ale kiedyś przecież musi być ten pierwszy raz! - uśmiechnęła się do przyjaciółki.

// XDDDD że niby takie apatyczne, ze skłonnościami do niskiej samooceny? xD

Lily spojrzała na Serafinę pokrzepiająco.
Och, nie martw się, jestem pewna, że jakoś się wpasujesz. Powiedziała. Kasztanka (lol, chwilę nie patrzyłam na ekran i gdy znów spojrzałam, przeczytałam "kaszanka" xD) zarzuciła płomienną grzywą i potrząsnęła głową, na powrót burząc falowaną czuprynę. Klacz spojrzała w okno. Padał deszcz.
("Pada deszcz, pada deszcz... na drzewo." <--- Megan Trainor xD)
Kiedy Serafina powiedziała, że nigdy nie próbowała czekolady, Lil wytrzeszczyła oczy.
Nie... To nie możliwe! Masz rację, koniecznie musisz spróbować! Powiedziała, jeśli siedziała, to wstała tak, że niemal przewróciła stół, a jeśli nie, po prostu pociągnęła za sobą Serafinę. Może w kuchni coś się znajdzie!

z/t do kuchni

//na molo pada deszcz, pada deszcz... na drzewo!
///soooorry że dopiero teraz Piszemy jeszcze dalej w kuchni, czy tu kończymy fabułkę?

C'est Raffinée uśmiechnęła się do Lily i spojrzała wzrokiem mówiącym szczere "dziękuję". Od razu lepiej się poczuła: może faktycznie nie była taka beznadziejna? Może uda jej się wybrać stado i drogę. Rodzinę już ma, wspaniałą siostrę i cudownego partnera... Jakoś to będzie. pomyślała podświadomie się uśmiechając.
Potem Lily wstała omal nie wywracając stołu, na co Serafina zareagowała serdecznym śmiechem. Czym prędzej pobiegła za najlepszą przyjaciółką do kuchni, ciekawa czy ta cała czekolada faktycznie okaże się tak wspaniała i wyjątkowa jakby wynikało ze słów Morganki.

[z/t]

//Możemy pisać w kuchni