Zamarznięta Rzeczka

Niewielki strumyczek płynący wśród gór. Rzeczka jest z wierzchu pokryta kilku centymetrową warstwą lodu, jednak pod spodem widać wciąż płynącą, niezamarzniętą wodę. Trzeba uważać żeby do tej wody przez przypadek nie trafić, bo przecież lód może nie wytrzymać ciężaru konia i się zapaść. Woda na pewno jest lodowata i po kilku sekundach spędzonych w niej można umrzeć zwłaszcza gdy jej nurt wciągnie kogoś pod lód.
Na brzegach jest puszysty, czysty śnieg i całe mnóstwo krzewów oraz drzew, na których rosną niemalże czarne liście.

Clover przyszedł tu by pobyć na świeżym powietrzu.Ah jak tu pięknie.Pomyślał i położył się na trawie.
Ale piękne chmury.Pomyślał i zobaczył kilkanaście chmur jedna była w krztałcie psa druga w krztałcie królika,trzecia wyglądała jak dwa walczące konie o klacz,czwarta była w kształcie kwiatu.
Ale fajne te chmury ale trochę mi się to znudziło.Powiedział sam do siebię i wstał.

Maciejka przyszła tutaj gdyż miała się spotkać tutaj z Cloverem. Mieli jakąś sprawę. Ciekawe kiedy on przyjdzie? Zdaży się to co miało się zdażyć. Maciejka nie czekała na niego zbyt długo. Po chwili usłyszała kroki To pewnie on. I w tedy odwróciła się i zobaczyła Clovera. Hej. Powiedziała i się uśmiechnęła.

Hej Maciejko.Powiedział Clover i szybko podszedł do niej.Obawiam się że nie będę mógł zrobić tego co odemnie oczekujesz.Powiedział ze smutkiem.Jestem chory i nie mam siły wskoczyć na cokolwiek.
Nie potrafie ci tego wytłumaczyć.Powiedział i spojrzał na Maciejkę.Wiem że myślisz że nie chcę mieć kolejnego źrebaka ale to nie jest tak.Wytłumaczył i rozbił trochę lodu by napić się zimnej wody.

Rozumiem. Jak będziesz gotowy to daj znać. Ok. A może chciałbyś poznać Lasmer moją Best Friends Forever. Bbardzo miła klaczka. To ona uratowała mnie i Emilly. Maciejka podeszła do rzeczki i kopneła w lud, żeby się rozłamał i mogła się napić. Woda była bardzo zimna. Maciejce zrobiło się tak zimno, że trzęsła się jak galaretka.

Może później ją poznam.Na razie chcę z tobą choć raz pobyć sam.W tej chwili ogier polizał klacz.Teraz ci cieplej?Zapytał i znów położył się.Jak tam Emilly i Estentior?Clover spytał się szybko.Mają jakichś przyjaciół?Zadał następne pytanie. Chodź się przytulić.Pwiedział i psikną.A psik!Głupia choroba.Chyba już nie będę pić tej zimnej wody.Pwiedział i parsknął.

A psik! A psik! U dzieci wszystko w porządku. Emilly jak i Estentior się zakochali. Obydwoje znają wszystkich ze szkoły, ale chyba do mojego stada dołączył jakieś źrebak. I nie wszystkie źrebaki chodzą do szkoły. Po jutrze ja będę miała lekcje. A psik! A psik! A psik! Chyba się przeziębiłam. Powiedziała wciąż trzęsąc się jak galaretka.

To chyba przez tą wodę tak psikamy.Powiedział i dostojnym krokiem podszedł do klaczy.
Po chwili popchnął klacz tak aby nie robiąc sobie krzywdy spadła na miękką trawę.
Gdy klacz już leżała ten przytulił się do niej by MAciejce przestało być zimno.
Ciekawe czy ją zaskoczyłem.Pomyślał wtulając się w sierść klaczy.

Może i przez wodę, może i przez coś innego. Kiedy ogier popchną Maciejkę takaby się przewróciła, Maciejka upadła, ale nic się jej nie stało. Kiedy ogier przytulił się do niej wciąż trzęsła się jak galaretka, ale nie było jej tak zimno jak wcześniej

To co robimy?Musimy jakoś się rozgrzać co nie.Powiedział i wstał ruszając kopytkami by było mu cieplej.
Chyba że pójdziemy gdzieś na pustynie.Powiedział myśląc o czymś dziwnym.Chyba trochę przesadziłem z pustynią.Pomyślał i zapytał się klaczy.Może pobiegamy w kułko albo coś w tym stylu.
Ciekawe co wybierze.Heh jestem tego bardzo ciekaw.Pomyślał.
//Jestem na telefonie i nie umiem pogrubić xD

Atena przybiegła tu by sobie poskakać.Nagle zobaczyła w oddali klacz i ogiera.Podbiegła szybko i zobaczyła znanego jej Clovera.Przez chwilę stanęła po cichutku a potem zaczęła się skradać.
Po chwili wskoczyła na plecy ogierka krzycząc.Mam cię ty go masz!Po chwili zeskoczyła z Clovera i zaczęła uciekać.Nie złapiesz mnie.W tej chwili przyśpieszyła.

Ogier wystraszył się Ateny ale potem zaczął ją gonić.Zaraz cię złapie.Gdy był już blisko Ateny postanowił jednak dać berka komuś innemu.Podbiegł do Maciejki i powiedział.Teraz ty jesteś berkiem.
W tej samej chwili dotknął kopytkiem swojej partnerki i zaczął uciekać.
Teraz to na pewno się nie będzie trzęsła z zimna.Pomyślał i zrobił dwa kroki w tył.

Kiedy mała klacz skoczyła na Clovera, Maciejka się zaśmiała. kiedy ona i Clover bawili się w berka to Maciejka im się przyglądała, a kiedy Clover ją dotkną i powiedział, że to ona goni to Maciejka zaczęła biegać i gonić Clovera i małą klacz. Ja jestem berkiem? To zaraz kogoś złapię i nie będę berkiem. maciejka podbiegła do młodej klaczy i ją dotknęła. Teraz ty masz berka. Maciejce od razu zrobiło się cieplej. A kiedy dała berka młodej klaczy to zaczęła uciekać jak szalona.

Winter przyszedł tu spokojnie.Położył się na trawie i czekał.Nie wiadomo na co i po co.
Leżał i leżał tak jakieś dwie godziny.W końcu odwrócił się na drugi bok i patrzył w dal.
Nie chciał tu nikogo spotkać.A jeśli nawet by tu kogoś spotkał to go by to nie obchodziło.
Leżał i patrzył w dal.W końcu zaczęło to być nudne.Dla Wintera to było w końcu tak nudne że zasnął.
Spał i myślał.Myślał i spał.Nie budził się.Spał baardzo długo i i tak się nie budził.
śniło mu się że jest na łące i biega z jakąś klaczą.Była podobna do Wanilii ale też do Lasmer.
Bawili się razem i pasli się.Po chwili jednak ogier spojrzał gdzie indziej i gdy zwrócił głowę na łąkę
klaczy już nie było.Spojrzał na ziemie i zobaczył ślady kopyt prowadzące do lasu.
Wszedł do lasu ostrożnie i zaczął wołać klacz.Nikt jednak nie odpowiadał.
W końcu znalazł klacz.Dotknął jej i ona odwróciła się.Była zakrwawiona i ugryzła ogiera.
Ogier nie umiał się wybudzić z tego snu.W końcu udało mu się.Uff.Pomyślał
i zaczął się oglądać dookoła i nasłuchiwać.

Ogier zaciekawiony co jest na górze spojrzał na nie ze zdziwieniem i podniósł się.
Podszedł do schodów i stawił na nich jedno kopyto.Były białe i dość ładne.
Spojrzał do góry ale drogi nie było widać końca.Stawił w końcu drugie kopyto i gdy
przekonał się że schody są bezpieczne zaczął po nich iść.Szedł i szedł i nie widział końca.
Zmęczył się troche tym.Postanowił że odpocznie.Usiadł na jednym ze schodów i odpoczywał.
Po chwili jednak wpadła mu do głowy pewna myśl.Może kogoś tu poszukam.
Pomyślał i uśmiechną się wesolutko sam do siebie.Haloo!Czy ktoś tu jest?!
Czy kogoś tu znajdę!Krzyczał.Jednak nikt nie odpowiadał.Ogier posmutniał i wstał.
Halo!Znów krzykną.Oczekiwał odpowiedzi i stał sam na jednym ze
schodów.

Winter znów szedł.Nagle usłyszał głos.Ja nie jestem Egoistą.Odpowiedział.Nigdy taki nie był i raczej nikomu nic nie zrobił.Nie.Zaówarzyłem schody to wszedłem.Już nie wolno?Zapytał na razie łagodnym głosem.Wszyscy są ważniejsi ode mnie.Ja jestem tylko zwykłym bezużytecznym koniem który nie jest nikomu potrzebny.Powiedział zasmucony.Nie chciał tu nikogo spotkać a jednak.Gdzie ty jesteś?Zapytał i zaczął galopować do góry.Biegł tak szybko jak umiał.Chciał się dowiedzieć skąd ten głos dochodzi i jak ten koń który to mówi wygląda.Biegł i biegł no i się zmęczył.Zwolnił do kłusa i powoli kłusował w górę.
Oby tam nie było klaczy bo się boje ich.Pomyśłał.Możnaby było go nazwać tchużem ale on tylko bał się klaczy.Nie chciał powracać do przeszłości i tyle.Gdy odpoczął na tyle żeby mógł biec zaczął szybko galopować.Pokaż się!Krzyknął dalej galopując.W końcu stanął.Był tak wysoko że zakręciło mu się w głowie i upadł na schody.Dobrze że z nich nie zleciał.

Winter słuchał głosu,ale jednak nie wiedział kto i co jest ważniejsze od niego.Hmmmm.Zaczął myśleć.
No jakoś mi nic nie wpada do głowy.A może to po prostu ty jesteś ważniejszy ode mnie?
Zapytał nawet bez uśmiechu.Stał na jednym ze schodków.Chciał iść ale wiedział że tymi schodami nigdzie nie dojdzie.Przecież szedł i biegł już długo,a końca tych schodów nie było.
Nie było widać też końca schodów biegnących w dół.Winter był zagubiony.Miał iść w górę czy w dół?
Gdybym szedł w dół,zobaczyłbym to co wcześniej,a gdybym szedł w góre może bym w końcu dowiedział się co tam jest.Pomyślał i naprawdę powoli zaczął iść w górę.Chciał zobaczyć co tam jest.
Ten ogier nie był ciekawski ale czasem chciał coś nowego zobaczyć.Jak nade mną?Jesteś jakimś bogiem a może nie?

Chyba wiem.Powiedział i usiadł na jednym ze schodków.A właściwie skoro jestem na schodach ,które prowadzą nie wiadomo dokąd to może ty mi powiesz gdzie one prowadzą?Zapytał i uśmiechnął się tajemniczo w zasadzie sam do siebie.No są.Potwierdził.Może jestem Egoistą ale to nie znaczy że musisz tak na mnie mówić.Zmarszczył czoło(O ile konie tak umią)Moim władcą?Hmmm...Nikt nie jest moim władcą,bo nikt mną nie kieruję.Ja sam wydaje sobie rozkazy i sam je wykonuję dlatego nie mam władcy i tyle.Odpowiedział dość logicznie chyba.Wstał po chwili i otrzepał się.A właściwie po co ja gadam z kimś kto chyba tak na prawdę nie istnieję?Zapytał sam siebie i powoli zaczął iść coraz to wyżej,i wyżej.

Podniósł głowę i spojrzał na niebo.No w sumie widzę niebo ale czy w niebie jest lepiej niż na ziemi?
I mam pytanie.Skoro idę do nieba to umarłem?Zapytał trochę zdziwiony.Nie chciał umierać.
Zatrzymał się i rozejrzał dookoła.Widział tylko chmury i schody,schody i chmury.
No ale cóż musiał iść dalej więc już wykończany stawił krok na następny schodek.Zrobił jeszcze jeden i drugi i trzeci krok i padł.To czemu moje są takie długie?Od czego to zależy?Zapytał spocony.
Obiecuję ci że nikomu ani niczemu nie powiem.Obiecał i popatrzał do góry.Nie mogę się teraz poddać.Pomyślał i wstał.Jego nogi trzęsły się ze zmęczenia ale i tak szedł.Wolno bo wolno ale szedł.
Moją władczynią.Podkreślił słowo,,Władczynią".Jest Luizjana a co?
Powiedział i odzyskał siły.Postanowił je wykorzystać i pobiegł cwałem do góry.
Daleko jeszcze?Zapytał i spuścił głowę w dół.