Feniks - ognisty

Imię: Feniks
Stado: SSP
Płeć: Ogier
Wiek: 4 lata
Wygląd: Feniks jest ciemno gniadym ogierem rasy holsztyńskiej. Jego sierść jest błyszcząca, gładka. Ma 169 cm wzrostu. Głowa ogiera jest średniej wielkości, kształtna. Feniks ma długą, smukłą i umięśnioną szyję oraz długi i wydatny kłąb. Jego grzbiet jest mocny, długi, stopniowo przechodzący w lekko spadzisty, muskularny zad. Klatka piersiowa szeroka i głęboka. Kończyny długie, suche, smukłe, z mocnymi stawami, kopyta stosunkowo duże i ciemne. Grzywa i ogon ogiera są krótkie, acz gęste i ciemne. Na czole Feniks posiada białą gwiazdkę. Chrapy i dół pyska ogiera są jasnobrązowe.
Charakter: Koń ten jest uważnym i wszechstronnym wierzchowcem. Z natury nie jest płochliwy, odznacza się mocnymi nerwami i dużą wytrzymałością. Feniks jest trochę nieodpowiedzialny i dziki, ale waleczny oraz odważny. Ogier często jest konfliktowy. Za to dla rodziny i przyjaciół może wyzionąć ducha. Jest raczej stały w uczuciach, ale dopóki jest wolny to nie traci okazji do podrywania innych klaczy, a także do pokrywania ich. Feniks jest mocnym przykładem zuchwałości wśród koni.
Historia: Feniks urodził się w pewnym niewielkim gospodarstwie. Miał braciszka bliźniaka o imieniu Brylant. Byli oni jak woda i ogień. Brylant był spokojnym, miłym i kulturalnym siwkiem, a Feniks rozbrykanym i zdolnym gniadoszem. Obydwaj chowali się zdrowo. Mimo to bardzo mocno się kochali (braterska miłość). Pewnego dnia, kiedy bracia kończyli dwa lata kupił ich właściciel ogromnej stadniny. Obydwaj ze względu na swoje zróżnicowanie zostali podzieleni - Brylant został przeznaczony do hipoterapii, a Feniks do skoków przez przeszkody. Feniks był dobry, wygrywał liczne konkursy i zawody. Kiedy kończył dwa i pół roku, do kadry skoków dołączył kary folblut. Zabiegał on do klaczy do hipoterapii, Róży. Jednak do tejże klaczy zabiegał też Brylant. I Róża wybrała jego. Brylant pokrył ją. Kiedy klacz była w czwartym miesiącu ciąży, zazdrosny i zły Skoczek zaatakował brata Feniksa. Skoczył na niego i uderzył kopytami w głowę - rozłupał mu czaszkę i Brylant zmarł. Następnie zaatakował Różę i sprawił, że poroniła. Feniks był tak zły, tak smutny, tak pragnący zemsty, że popchnął Skoczka, a ten złamał nogę. Ta nie zrosła mu się prawidłowo i ogier nie mógł dalej skakać, więc został oddany do ubojni. Od tej pory nazywano go "Ognistym Kopytem". Feniks był zadowolony. Zakochał się też w pięknej, siwej arabce. Bez wzajemności. Feniks chciał ją pokryć, ale ta się broniła i uszkodził jej macicę czy coś takiego i nie mogła mieć już więcej źrebiąt. Klacz została sprzedana i Feniks został sam: bez miłości, bez brata. Feniks stwierdził, że takie życie nie ma sensu, więc chciał, żeby człowiek go zabił. Zrobił się dziki, narowisty, nie słuchał i przestał wkładać serce w skoki. Jednak właścicielom zależało na dobrym koniu do skoków i tylko zaczęli zmuszać go do pracy. Feniks więc uciekł. Miał wtedy trzy lata i jedenaście miesięcy. Błąkał się po lasach, w których roiło się od wilków. Często musiał uciekać. Pewnego dnia uciekając po stromym zboczu, upadł i mocno się poturbował, a do tego stracił przytomność. Obudził się na wyspie Karsin.