Zuchwalec Qaritis pojawił się na Karsin

Imię: Qaritis, można mówić Qar, lecz niezbyt często.
Stado: SWT, czyli Stado Wielkiej Tajemnicy.
Płeć: Ogier.
Wiek:  4 i pół roku.
Wygląd: Qaritis to kasztanowaty standardbred z domieszką krwi nokoty. Ma 155 cm w kłębie i skarpetkę na tylnej, lewej nodze. Ma równo ścięty ogon, który jest około 5 cm nad ziemią oraz średnio długą, prostą grzywę. Na głowie o prostym profilu, są szerokie, różowe chrapy, brązowe i pełne wyrazu oczy oraz uszy, zwykle postawiome do przodu. Kończyny z silnym przedramieniem, twarde, nieduże kopyta, lekko i szybko poruszają się po ziemi. Zwykle ogier chodzi bezszelestnie. Ma głęboką klatkę piersiową oraz dość krótki grzbiet. Gdzie niegdzie, ma trochę mięśni po wybitnych i szybkich przodkach. Jego kłus i inochód, którymi porusza się dość często, potrafią być szybsze od galopu niektórych koni. Kiedy jest szczęśliwy lub dumny, szyję wygina w taki jakby łuk, jak araby i lekko unosi ogon do góry, pokazując przy tym swoją majestatyczność w kłusie.
Charakter: Qaritis to dumny i pewny siebie ogier. Czasem, zbytnio się przechwala i jest zuchwały. O sobie złego słowa nie powie, a w innych zawsze znajdzie jakąś niedoskonałość. Wie że nikt nie jest doskonały, blabla i takie tam, lecz zbytnio w to nie wierzy. Uważa że on jest idealny, noi może jeszcze kilka jakiś koni, lecz on na razie jeszcze nie poznał żadnego w którym nie przyczepił się do czegoś. Wykorzystuje każdą sytuację, dzięki której może zabłysnąć. Uwielbia sławę i zainteresowanie nim. Czasami bywa też wrażliwy i opiekuńczy, lecz to bardzo rzadko się zdarza i można uznać takie zachowanie ogiera za cud. Gdy mówi, dosyć często zdarza mu się rymować wyrazy.
Historia: Urodził się w normalnej stadninie, lecz ludzie uważali że był najlepszy z ich koni, ponieważ jego ojcem był najlepszy kłusak amerykański. Matka też miała niezłe geny, lecz już przy niej nie było takiej furrory jak przy Qaritisie. Przez pierwszy rok, miał spokojne życie gwiazdy wśród źrebaków. Po roku, ludzie zaczęli go szkolić. Kiedy skończył zaledwie dwa lata, już trochę na nim jeżdżono. Dwunożni od początku widzieli że niezłe z niego ziółko. Kiedy w wieku 3 lat wygrał kilka wyścigów, zaczęto go posyłać go na wiele gal i zawodów. On tam dawał z siebie wszystko, byleby zabłysnąć, zostać zauważonym. I rzeczywiście: kiedy wygrał ważniejszy wyścig, reporterzy obsiadli go jak muchy. Po jednym wyścigu, miał coś 4 lata wtedy, pewien głupiec miał tak mocny flesz, że Qar się wyrwał i uciekł. Przez pierwszy miesiąc słabo widział, jednak później wszystko wróciło do normy oprócz jednego: nie wiedział jak wrócić. Przez problemy ze wzrokiem, pogubił się w lesie. Kiedy wreszcie z niego wyszedł, był już tu.