Płacząca Wierzba

Valiant, razem z Aven przykłusowali tutaj. Na tereny Stada Lodowatych Serc. Przybyli tutaj, ponieważ ani jedno, ani drugie nie znajdowało się nigdy w tym miejscu. Była tutaj płacząca wierzba, otulona śniegiem, zamarznięte jeziorko oraz również zamarznięty wodospad. To było piękne miejsce. Oczywiście, arab nie był przyzwyczajony do takich temperatur, fryzce pewnie było lepiej, w końcu konie fryzyjskie miały grubszą sierść niż arabskie. - Tak, jest tu pięknie. - Powiedział arab i uśmiechnął się. Gdy klacz weszła na zamarznięte jezioro, on również. Na początku się nie udawało, a nogi się rozjeżdżały. Ale wtedy słychać było śmiech, a nie żale. Oczywiście, po kilku próbach udało się ,, okiełznać " to lodowisko.

Valiant wszedł z Aven na jeziorko i po chwili już lepiej sobie radzili. Ich nogi nie rozjeżdżały się jak na początku, a nawet swobodnie już po nim chodzili. Po chwili klacz podeszła do wodospadu i przyjrzała mu się.
Wow... nigdy nie widziałam czegoś podobnego oznajmiła zafascynowana. Już chciała polizać lód, ale przypomniała sobie jak była mała i zrobiła to samo. Język nie chciał się odkleić. Zrobiła dwa kroki w tył, nadal przyglądając się bryle lodu. Kształty tego wodospadu były bardzo nieregularne.
Hmm... masz może jakieś propozycje spędzenia czasu? zapytała radośnie Aven, uśmiechając się w stronę Valianta.

Po kilku upadkach obydwoje uzyskali jakąś tam wprawę. W sumie, wprawa to chyba zbyt duże słowo. Valiant widząc, że Aven idzie to wodospadu, poszedł za nią. - Moim zdaniem to też cudowny widok. - Powiedział ogier, tak jakby z zaskoczenia. Faktycznie, zamarznięty wodospad, wyglądający jakby w jedną grupkę było połączone tysiące sopli lodu, wyglądał wyjątkowo. - No nie wiem. Chodźmy tam, pod wierzbę. Na pewno coś się wymyśli. - Wypowiedział to z uśmiechem na twarzy. Dość szybkim stępem, jednakże ostrożnie zaczął kroczyć w stronę otulonej śniegiem wierzby.

Obydwoje zeszli z jeziorka i podeszli do wielkiej płaczącej wierzby. Aven usiadła pod nią na zimnym śniegu.
Nie wiedziałam, że są takie niesamowite rzeczy na Karsin. przyznała, sama siebie zaskakując tym co mówi.
Hmm... a może byśmy tak za jakiś czas poszli na twoje tereny? spytała patrząc na niego. Chyba coraz bardziej go lubiła. Był bardzo miły.
Gdy odpowiedział, cały puszysty śnieg, który wyglądał jakby zbierał się na drzewie od kilku lat spadł na ich głowy. Oczywiście łatwo było się z tego wygrzebać. Gdy Aven spod niego wyszła głośno się zaśmiała patrząc na ogiera. Oczywiście było jej troszkę zimno, bo tego się ukryć nie dało.
Spojrzała w górę. Wierzba wyglądała jak uschnięte drzewo. Bez liści. Bez śniegu.

Schodząc z jeziorka, oczywiście Valiant musiał się jeszcze poślizgnąć. Ale ze mnie gapa. Powiedział sam do siebie, w myślach. Gdy ogier się pozbierał obydwoje poszli pod płaczącą wierzbę. - Ja również nie wiedziałem. Tu jest przepięknie. - wyjawił ogier. - Na moje tereny? Nie mam nic przeciwko. - odpowiedział klaczy. Na kilka sekund przed wypadkiem było słychać lekki trzask. A potem już... bum, śnieg był wszędzie. Zasypał wszystko, łącznie z końmi. Również się zaśmiał. A drzewo... Trzeba trochę poczekać, aż znów spadnie na nie śnieg. Gdy klacz patrzała się do góry oberwała śnieżką.

Otrzepali się ze śniegu, i Aven spojrzała na niebo. Po chwili usłyszała śmiech ogiera i... poczuła jak ten rzucił w nią śnieżką. Spojrzała na niego i machnęła ogonem
O jejku! Spójrz tam! i pokazała kopytkiem na niebo. Jeśli Valiant się odwrócił dostał śnieżką... jeśli nie... też oberwał. (logic xD) Głośno się zaśmiała patrząc na niego. Gdy się uspokoili (czyli nigdy) to powiedziała do niego
To jak? Idziemy? zapytała i otrzepała się ze śniegu, po śnieżkach.

Po otrzepaniu się ze śniegu i celnym trafieniem w Aven, ogier się uśmiał. Klacz spojrzała na niego. Raczej zadowolona nie była. Na znak, ogier obrócił się, po czym dostał śnieżką. - Pożałujesz. - powiedział i zaśmiał się. Po dość długim czasie obrzucania się śnieżkami, konie się uspokoiły. Wtedy klacz zapytała się o coś ogiera. - Okej, możemy iść. - Powiedział ogier, i razem z klaczą ruszyli ku wyjściu z mroźnej krainy.

[z/t]

// Kto zaczyna?

Jeszcze chwilę rzucali w siebie śnieżkami po czym zdecydowali, że pójdą na tereny Valianta. Czyli do SZS. Ruszyli kłusem by jak najszybciej znaleźć się tam gdzie chcą, ponieważ tutaj było bardzo zimno.
//może teraz zacznij ty (hehe)
Z/T