Irbis-krwawy ogier

Imię:Irbis
Stado: Krwawej Zemsty
Płeć: Ogier
Wiek: 4 lata
Wygląd:
Niepozornej postury, raczej zgrabny i smukły, niż potężny i silny. Mimo to całkiem silny. Zwinność i prędkość to jego największe atuty. Doskonała kondycja i dobrze rozbudowane mięśnie nóg pozwalają mu biec godzinami. Tułów nie za długi, zad zwarty. Wygięta szyja i szczupaczy profil pyska z ciemno szarą gwiazdą. Sierś krótka, delikatna i gładka. Maść oczywiście kara odziedziczył to po rodzicach. Jakby nie szara strzała na szyi zakryta grzywą byłby pełny czerń. Grzywa i ogon nie są bardzo długie. Odcień to bardziej czarny niż reszta ciała. Cóż końcówki uszu ma nachylone ku sobie. Oprócz tego jest bardzo wysportowany i uwielbia skakać. Sport to jego w połowie życie.
Charakter:
Irbis jest przede wszystkim pewny siebie. Jego absolutne przekonanie o swojej przewadze nad innymi sprawia, że naprawdę trudno z nim dyskutować. Okropnie uparty, zawsze musi postawić na swoim, zawsze musi mieć ostanie słowo. Najbardziej na świecie ceni sobie wolność i wierność, które mogą wydawać się przeciwieństwami, ale on doskonale godzi ze sobą te dwie wartości. Nie da się go złamać ani uwięzić (duchowo) cokolwiek złego mu zrobisz, wybebeszysz jego ulubionego pluszowego misia, czy będziesz torturował go niemiecką muzyka folk, on tylko zaśmieje ci się w twarz, ewentualnie opluje. Z drugiej strony jest niezwykle oddany swojemu stadu i przyjaciołom. Dotrzymuje obietnic, a przysięgi są dla niego święte. Gdyby to od niego zależało dla zdrajców powstałoby specjalne miejsce w piekle (pełne niemieckiej muzyki folk oczywiście) Jego niezwykle kłopotliwą wadą jest brak wyczucia sytuacji. On po prostu nie wie kiedy odpuścić. Nie pojmuje tego, że kiedy jest się uwięzionym nie najlepszym pomysłem jest wyzywanie swojego więziciela od zniewieściałych szmat i ścierw niegodnych chodzenie po tej pięknej Ziemi. Jest również pozbawiony taktu i jakiejkolwiek dyskrecji. Wali wszystko prosto z mostu, nie zastanawia się, co mówi i ma w głębokim poważaniu dyplomację. Nie unika konfrontacji, wręcz przeciwnie. Pcha się do bójek, prowokuje i się wykłóca. Nie kłamie na swoją korzyść, wychodzi raczej z założenia, że i tak nic mu nie może grozić. „Bo co mi zrobisz“ może uchodzić za jego motto życiowe. Podsumowując, jest on okropnie upierdliwy, ale kiedy przyjdą gorsze czasy nie zostawi swoich przyjaciół w potrzebie.
Historia:
Irbis urodził się na stadninie. Jego rodzice to sportowe konie. Na stadninie było dużo koni. Dużo klaczy chciało z nim być, ale on nie chciał. Kiedy miał 3 lata wszystkie konie poszły na sprzedaż. Oddzielono go od matki i ojca. Sam został sprzedany na farmę w Londynie. Właściciele znęcali się na Irbisem. W końcu ogier uciekł z farmy. Kiedy uciekał został postrzelony w szyję. Uciekł do lasu. Siedział tam czekając na pomoc. Nagle przyszły dzikie konie i pomogły mu. Irbis z czasem stał się dziki. Był szybki i silny. Pomagał prowadzić stado i pomagał w walce. Pewnego dnia wszystkie konie złapali ludzie. Irbis uciekł daleko w las. Błąkał się po lesie. W końcu doszedł do jakiś skał i chciał odpocząć. Zasnął,a obudził się na Karsin.