Espilce - dumny fryz

Wersja długo, gdyby ktoś narzekał na długość:
Imię: Espilce
Stado: Krwawa Zemsta
Płeć: Ogier
Wiek: 8
Wygląd: Masywne (ale bez przesadny) ale niespecjalnie mocno (jak każdy może dojrzeć) umięśnione ciało. W końcu fryzy (jak prawie każdy wie) nie należą do zbytnio silnych (niczym Perszerony) czy wysokich (niczym Shiry) koni. No ale jednego im nie można zarzucić (nawet gdyby ktoś złośliwie próbował): wygląd mają świetny (i każdy, kto ma oczy, może to potwierdzić). Espilce jest niesamowicie dumny (co stwierdzi każdy, kto go pozna) ze swojej (bajecznie) pięknej (zapierającej oddech w piersi) grzywy i wysokiego, efektownego chodu. Ogier może nie jest zbyt szybki (niczym angloaraby) ale ruch ma (niesamowicie) piękny. Jego (cztery) nogi zdobią (bujne) szczotki pęcinowe (znajdujące się na pęcinach), obfity ogon (znajdujący się na zadzie) pięknie faluje w galopie (gdy przemierza łąki, lasy, pola, wzgórza).
Charakter: Bardzo (ale to bardzo) inteligentny (czyli potrafi wszystko przemyśleć, rozwiązać każde zadanie, dojść do właściwych wniosków) ale egoistyczny (czyli myśli tylko o sobie, jego przyjemność jest dla niego najważniejsza) i złośliwy (czyli potrafi czerpać przyjemność ze sprawiania innym rzeczy, które im się nie podobają). Nie przepada za dużym towarzystwem (a przynajmniej nie na trzeźwo) a raczej stroni od innych koni (woląc samotność albo spotkania sam na sam z innymi klaczami). Unika zaangażowania (czyli długotrwałych związków), woli niezobowiązujący romans (czyli szybkie krycie, namiętne spotkanie i zmianę partnerki następnego dnia).
Historia: Wygnany (ze swojego) rodzinnego stada (w którym się urodził, do którego należeli jego rodzice), z ojczystej doliny (gdzie kiedyś mieszkał) długo (bardzo, bardzo długo) błąkał się (samotnie) po świecie szukając (wszędzie) bezpiecznego (wolnego od zagrożeń) miejsca. Przez (ów) czas swojej (przykrej) tułaczki stał się (jak łatwo zrozumieć) nieufny, podejrzliwy (niczym Marcinkiewicz), odnoszący się z dystansem do innych (czy to znanych, czy obcych sobie koni). Podczas różnych ciężkich (i niebezpiecznych) przygód musiał okazać się (całkowitą) bezwzględnością i (ogromną) brutalnością, aby (jakoś) przeżyć. Pewnego (deszczowego) dnia przybył do Karsin, gdzie (w końcu) znalazł stado koni podobnych w jakimś (dość sporym) stopniu do siebie więc (jak łatwo się domyślić) postanowił pozostać tam na dłużej. (I wciąż tutaj żyje.)