Różnorodny Las

W tym ogromny lesie można spotkać każdy rodzaj drzewa, iglaste, liściaste czasem nawet jakieś egzotyczne. Dużo jest też krzewów, drobnych roślin i grzybów, mogących przy doświadczonym medyku zmienić się w skuteczne lekarstwa.
Kiedy w lato wszędzie panuje skwar tutaj, dzięki rozłożystym koronom drzew, temperatura jest znośna. W zimę z kolei bywa, że chłodny, niczym niepowstrzymany wiatr przenika do szpiku kości.

Drapieżniki: Wilk, Lis
Zioła: Ostrogrzyb Pusty, Paproć Światów

Sinyelle biegła kłusem, śledząc zapach który poczuła na górze Niftar. Weszła do lasu i zwolniła do stępa. Stanęła i rozejrzała się dookoła. Zgubiła trop, zapachy tego lasu zakłóciły jej węch i sprawiły że trafiła tutaj. A ten koń tędy nawet nie przechodził... Westchnęła ciężko. A więc jestem skazana na jeszcze trochę samotności. pomyślała. Położyła się na miękkim mchu. Drzewa nie rosły zbyt gęsto, więc słońce docierało do achał tekinki, sprawiając że jej kremowo złota sierść się błyszczała. Zamknęła oczy, ale nie zasnęła. Nie była zmęczona, na dodatek nie powinna tracić czujności. Zastanawiała się czy ma sens dalej szukać tajemniczego konia, czy też powinna sobie odpuścić. Nigdy się nie poddawała, to prawda, ale niektóre rzeczy po prostu nie miały sensu. Nawet nie wiedziała jak duża jest ta wyspa, jak się nazywa, jakie skrywa niebezpieczeństwa... Lepiej jeszcze trochę się porozgląm dookoła, pozwiedzam. Potem poszukam innych koni. Przecież jeśli dzisiaj tu był, to jutro nie zniknie. postanowiła i wstała, płosząc kilka ptaków które najwidoczniej siedziały na pobliskim drzewie. Machnęła energicznie jasnym ogonem, jakby na potwierdzenie swojej decyzji, po czym odeszła wyciągniętym stępem.

[z/t]

Tokuminga przyszła tu kłusem, bacznie rozglądając się dookoła. Dopiero co tu przybyła, i nie wiedziała gdzie najczęściej przebywają drapieżniki, więc musiała być czujna na każdym kroku. Weszła do lasku, i położyła się pod jednym z drzew. Przypomniała sobie Jawę, swoją rodzinę. Łza popłynęła jej po policzku, jednak natychmiast ją wytarła. Muszę o nich zapomnieć. - powiedziała zdecydowanie w myślach i słabo się uśmiechnęła.

Talia przybiegła tu galopem mając nadzieję że kogoś nowego pozna. Nagle zobaczyła selwetkę jakiegoś konia. Witaj nie znajoma, mam na imię Talia. - nie chciała mówić na razie dużo o sobie. A ty jak masz na imie? Ile masz lat? Jak długo jesteś na Karsin i do jakiego stada należysz? - może i nie lubiła mówić o sobie, ale lubiła przecież zadawać pytania a jeszcze bardziej słyszeć odpowiedzi. Czemu płaczesz? - zapytała trochę zbita z tropu.

Tokuminga ujrzała zbliżającego się konia. Natychmiast wstała, i zauważyła że klacz, jest od niej sporo wyższa. Witaj Talio. Nazywam się Tokuminga, lecz mów na mnie Toka lub Tinga. Tak jest krócej. - przedstawiła się Talii. Mam 4 i pół roku i należę do SUŁ. Nie dawno tu przybyłam, jakieś dwa dni temu. - odpowiedziała troszkę zaskoczona pytaniami klaczy. A ty? Do jakiego stada należysz? - zapytała i lekko się uśmiechnęła do nowo poznanej.

Talia starała się nie patrzeć z góry na Tokumingę no ale była przecież od niej o pół metra wyższa a nawet więcej. Postanowiła opowiedzieć jej o sobie w końcu ona jej powiedziała. Należę do SMS, mam 3 lata i jestem na Karsin od dwóch tygodni. - wyrzuciła z siebie na jednym wdechu.

Tokuminga kiwnęła głową. Ile koni poznałaś na Karsin? Ja oprócz ciebie, nikogo. - zagadała, lekko się uśmiechając, bo dla niej cisza była niezręczna. Masz jakiś wrogów? - zapytała miło. Potrząsnęła lekko łbem, i trochę przynudzona pogrzebała kopytem w ziemi. Natrafiła na coś dziwnego. Przyjrzała się temu. Był to jakaś dziura, do której na razie zmieściłaby dwie nogi. Hmm.. Jakie zwierzę mogłoby zrobić tak wielką dziurę? - zastanawiała się w myślach, jednak nic nie przychodziło jej do głowy.

Klacz wysłuchała w skupieniu słów Tingi, i zastanowiła się przez kruciuteńką chwilę. Jednego, mam tylko jednego wroga, a zwie się on Coraggioso. Porwałmnie kiedyś i dlatego jest moim wrogiem. - odpowiedziała najpierw na to pytanie bo najtrudniej jej było o tym mówić. Na Karsin znam tak wiele koni że nie będę ci ich nawet wymieniać. - oznajmiła.
Talii też się nudziło bo ta rozmowa była na razie tylko poznaniem a to zawsze jest trochę nudne.

Ach. - powiedziała, prawie niesłyszalnie. Nagle jeszcze trochę Toka odkopała dziurę, i okazało się, że siedzi tam lis. Wyskoczył z dziury, i sam, bez przeganiania, uciekł między gęstsze drzewa. Tinga niezbyt się nim przejęła, postanowiła się bardziej skupić na Talii. Jednak w norze lisa zauważyła coś świecącego. Schyliła lekko głowę, lecz nie mogła się domyślić co to jest. Im bardziej przyblizała głowę, tym bardziej to świecące coś zdawało się odchodzić w głąb nory.

Co ty tam widzisz? - powiedziała tarantowata klacz, kiedy zauważyła że Tokuminga jej nie do końca słucha.
Co to za nora? Tingo? Co tam jest? - zadała jej serię pytań i Talia dalej wpatrywała się w tę ciemną norę, której nie było widać końca, nagle coś się tam poruszyło. Teraz obie klacze wpatrywały się w dziurę, ciemną jak najczarniejsza noc.

Ciiii. Nie wiem co to jest. Ale jeśli chcemy się dowiedzieć musimy być cicho. - powiedziała cicho i wytężyła wzrok, spoglądając w głąb nory. To coś świecącego, lecz nie wiem co to może być. Może ty wiesz? - szepnęła do Talii i spojrzała na nią z zaciekawieniem. Kiedy spowrotem popatrzyła do nory, to świecące coś, jakby trochę się powiększyło i odeszło dalej. Tokuminga odkopała jeszcze trochę i powoli norę, a ta okazała się tak duża, że obie z Talią mogłyby się tam zmieścić. Wchodzimy tam? - zapytała.

Oj... przepraszam - szepnęła do Tokumingi.
Świecącego? Ja tam nic nie widzę... - powiedziała zdziwiona Talia, cały czas szepcząc.W tym momencie coś świecącego rzeczywiście się tam poruszyło.
Aaa... tak... teraz widzę. - poinformowała nową przyjaciółkę, przyglądając się pilnie tej wielkiej norze.
Myślisz,że to bezpieczne? - zapytała z powątpiewaniem.
A pal licho... - pomyślała i weszła do dziury jako pierwsza, rozejrzała się i zobaczyła tylko ciemnicę lecz potem coś znów się zaświeciło. Talia pobiegła w tamtą stronę krzycząc: Chodź za mną!!! - krzyknęła w biegu.

Niewiadomo, dlatego musimy się mieć na baczności. - szepnęła wpatrując się w norę. Kiedy Talia do niej weszła, Tokuminga zrobiła to samo. Dogoniła klacz, i biegły przez korytarz który wydawał się bez końca. To świecące coś, też jakby zdawało się biegnąć i głąb nory. Tokuminga spojrzała na początek nory, którędy weszły. Wejście było zasypane kamieniami! A w stronę klaczy szedł... Właściwie Toka nie wiedziała co to jest. Widziała tylko cień, a po nim nie mogła tego wywnioskować. Eem, Talio. - szepnęła przerażona do koleżanki, stojąc i patrząc się na potwora który się do nich zbliżał. Tinga stała jak zamurowana i patrzyła bezradnie i przerażona na Talię. Co to jest? - pomyślała.
//Talio, teraz nie pisz, ja poproszę Karsin żeby zrobiła z nami jakąś fajną historyjkę, ok?

// ok

Ana przyszła tu z nudów mimo że ledwo co chodziła przyszła tu rozejrzała się i usiadła spiotkiam tiu kiogios?-spytała siebie niewyraźnie bo jeszcze nie umiała wyraźnie mówić, rozejrzała się i usiadła.
Anarvelle spojrzała w niebo, a potem na jakieś przypadkowe drzewo-Cije tio teleni?-zapytała siebie po czym wstała.

//Sorry, że teraz
Iskra przykłusowała tu spokojnie. Rozejrzała się i po chwili zobaczyła źrebaka, może trochę młodszego od niej. Podeszłą do klaczki i się przyjaźnie uśmiechnęła. Ceść, jetem Iśkielka. A ty? - zapytała. Potem spojrzała na drzewo. To jet dzewo. Ono jet duze i jet wazne na świecie. - stwierdziła całkiem z głowy klacz.

//Sorki że późny odpis ale nie chciało mi się pisać xD
Witiaj jia jiestiem Anaverllie z tiegio cio wiem-zaśmiała się lekko i popatrzyła na drzewo.Niapliawdie diuzie tio dziewio-powiedziała starając się wymówić zdanie wyraźnie-Jia jiestiem zie stiadia klwiawiej ziemsti a ti?-zapytała Ana z większym uśmiechem po czym usiadła czekając na odpowiedź Iskierki ()

Iskra również lekko się zaśmiała. Miło mi cię poznać Anaverllie. No, bo to stare dzewo, a stare są duze i małe są małe. - odpowiedziała. A ja jetem ze stada Zamglonych Scytów cy jakoś tak. - odpowiedziała Iskierka Anie. Po chwili klaczka usiadła obok koleżaki i na nią spojrzała.

Mi lówniez milo poznac-Rzekłam i uśmiechnęłam się.Po chwili skrzywiłam swój wyraz twarzy-taak a co do mojego stada to chybia nie jest takie fajnie-powiedziałam, a po chwili spojrzałam na drzewo-factycnie duze i wydaje se stale Iśkielko-odpowiedziałam i uśmiechnęłam się na przymus.O jeju mówie juz wylazniej!-krzyknęłam w myślach i spojrzałam na koleżankę nawet i przyjaciółkę czekając na odpowieć.(musiałam zacząć pisać wyraźniej dręczyło mnie to xD)

Iskra przekrzywiła głowę. Cemu nie fajne? Moje fajne. Twoje pewnie tes nie jest takie źłe. Opowies mi o twoim? - rzekła klaczka i się uśmiechnęła. Również spojrzała na drzewo. Na prawdę wydawało się stare i było ogromne, takie chyba jak sto Iskierek. Mała klacz zobaczyła, że Ana uśmiecha się z przymusu i się skrzywiła. Nie chciała, żeby ktoś uśmiechał się do niej nie szczerze lub właśnie przymusowo.

Eh no widzis moje stado jest uwazane za zle bo konie cy jak to sie tam mówi polywają tych co wtalgną na ich teleny.Ale mas lacje moje stado ma tez zalety takie ze ma fajne wulkany cy to to tam jest-Powiedziała Anaverlle i uśmiechnęła się delikatnie już nie na przymus widziała że Iskierka się domyśliła że to był sztuczny uśmiech.

Iskra westchnęła. Moze i tak. Nie wiem. Ale wiem, ze mój tatuś był kiedyś w Stadize Klwawej Zemsty. Ale jus nie jest. - powiedziała klaczka, a po chwili jej oczy błysnęły. Wujkany? To tokie góly, co plują celwoną wodą? U nas, w SZS są zwykłe góly. - rzekła podekscytowana Iskierka. Nigdy nie widziała wulkanu, ale czuła w głębi, że jest fajny.

Tak, a to wy macie góly? Jesce nie była na wasych telenach-odparła zdziwiona Ana i machnęła ogonem.Iśkielko, a ty mas lodzedzństo?-spytała malutka klacz i poruszyła uszkami.Hmm Iśkla jest fajna, więc moze zostałaby moją psyjaciółką?-spytała siebie i popatrzyła na Iskrę z uśmiechem.

Iskra uśmiechnęła się. Tak, my tez mamy góly. Są duze, ale nie zucają cerwoną wodą. - powiedziała. Nie, nie mam lodzeństwa. - dodała (Iskra ma siostrę, Grację, ale kiedy tu przyszła, to jeszcze nie było jej na świecie ) A ty? - zapytała. Po chwili pomyślała chwilę i zadałą jeszcze jedno pytanie: Ana, a moze zostaniemy psyjaciaciuł... psacił... psyciółkam? Kurde no, czemu słowa są takie dziwne?! - pomyślała klaczka i zastrzygła uszami.

// Nie ma was, cn? :3

Dumnym, pełnym wdzięku i naturalnej dla moich chodów lekkości galopem mknęłam przez las. Słyszałam nad sobą trzepot skrzydeł mojego przyjaciela, Fuerte'a. Przyspieszyłam i gwizdnęłam, pospieszając białego sokoła. Odpowiedział mi wrzask.
W końcu zatrzymałam się gwałtownie przed zającem. Stanęłam dęba i zamachnęłam się kopytami. Zajęczak czmychnął w popłochu, a ja opadłam znów na ziemię. Nie miałam zamiaru zmiażdżyć go kopytami, chciałam przejść. Uśmiechnęłam się lekko, półgębkiem. Drapieżny ptak niemal dosłownie spadł z nieba, pikując na jakiegoś futrzaka. Pochwycił w szpony coś, co przypominało kunę i poleciał wyżej, siadając zapewne na jednej z gałęzi wysoko nad ziemią, poza granicami mojej widoczności. Pozwoliłam sobie na chwilę odpoczynku, kładąc się na leśniej ściółce, opierając się jednocześnie o pień. Nie chciałam zasypiać, więc głowę trzymałam wysoko, przypatrując się umykającej pomiędzy gałązkami myszcze.