Zmrożona Trawa

Zobaczył cień na trawie.Wyglądał strasznie ale gdy się odwrócił ujrzał Lily.
Lily?Co ty tu robisz?Zapytał bez wyrazu twarzy.No może troszkę się uśmiechnął.
Jak tam u ciebie?Już od razu mówię że u mnie jest trochę dziwnie.
Nie pytaj dlaczego.Powiedział i odetchnął.

Lily spojrzała z rozbawieniem na Winta, ale gdy tylko zadał jej pytanie, odpowiedziała z powagą: Tak się składa, że ciebie szukałam. Nie czekając na odpowiedź, położyła się kilka metrów od niego na białym puchu. Potem zaczęła opowiadać o swoim dotychczasowym życiu. Hmm... Znalazłam w końcu partnera, z którym będę, mam nadzieję, dzielić resztę życia. Okazało się, że mam też siostrę, miałyśmy wspólnego ojca, a ja o tym nic nie wiedziałam! Potem się okazało, że mój partner, Coraggioso, ma córkę, i ona właściwie przypadkiem nas znalazła, jak rozmawialiśmy, ale jest taka słodka i mówi do mnie "mamo", a do Ignis "ciociu". Czyż to nie urocze? I z ich powodu przenosimy się z Ignis do SZS. Lily gadała jak nakręcona katarynka, lecz gdy skończyła, dodała z powagą i cieniem smutku na pysku: I brakowało mi ciebie. Bardzo trudno w tych czasach znaleźć wyrozumiałego przyjaciela. Powiedziała cicho, tak, aby tylko Wint mógł to usłyszeć. Mimo wyraźnego zakazu ogiera na pytanie co się stało, dobre serce kasztanki w końcu przegrało bitwę z jej językiem i rzuciła mu zatroskane spojrzenie pod tytułem: "Co się stało? Mi przecież możesz powiedzieć, Wint, jesteśmy przyjaciółmi."

Aha...Szkoda ,że się pszenosisz do SZS.Ja nawet nie wiem gdzie są te tereny.Zasmucił się.
A skoro nie wiem to nie będę mógł cię odwiedzać.Powiedział.
Ech...No dobra.Otóż Maciejka się we mnie zakochała.
Ale ja nie chcę być z dwoma na raz.Ja już mam dosyć.Wszyscy się mnie uczepili.
Ja tu chyba w ogóle nie znam ogiera.To jest dziwne.Każdy kto mnie spotka się mnie czepia ,że ja to,że ja tamto.Co za życie.
Wytłumaczył.

Nie...Nie opuszczę Wanilii.Ale to jest denerwujące jak ktoś się ciebie czepia.
Powiedział.
No dobra.Zmieńmy temat.Masz już swoje źrebaki?Zapytał.
Ale wiesz takie co urodziłaś ty.
Powiedział i uśmiechnął się szeroko.Czemu się tego zapytał?A bo sobie tak wymyślił.

Lily współczuła Winterowi, więc na jego pierwsze słowa jedynie przysunęła się bliżej niego i z chęcią dodania mu otuchy trąciła swoimi chrapami jego pysk. Na jego pytanie Lily uśmiechnęła się lekko i odpowiedziała: Nie, nie miałam. W przyszłości mam zamiar, ale teraz przede mną jeszcze dużo spraw do załatwienia. Mrugnęła do niego porozumiewawczo. A ty? Masz już własne źrebaki? Zapytała z wahaniem, lecz nie było to widoczne ani na jej wyrafinowanym wyrazie pyska ani w opanowanym tonie głosu.

Poczuł trącenie.Spojrzał na Lily ze przechylonym lekko łbem w bok.
Aha.Ja....Nie mam źrebaków.Nie sądze bym był jeszcze na to gotowy.
Wytłumaczył wszystko po czym także trącił Lily chrapami.
Spojrzał na niebo.Nad głowami fruwały ptaki.
Były takie cudowne.

Lily pokiwała głową, w pełni rozumiała Winta. Był w końcu jeszcze młody, co prawda nieco starszy od niej, ale nadal był w kwiecie wieku. Uśmiechnęła się, gdy on również ją trącił chrapami. Brakowało jej właśnie takiej, nieskomplikowanej relacji, jaką ona utrzymywała z Wintem. Byli po prostu przyjaciółmi, najprostszą kombinacją na świecie. Lily bardzo się cieszyła, że w końcu znalazła drugą połowę serca i jego córkę, oraz siostrę, choć głowienie się nad tym, jakie mieli dziwne relacje, było takie... dziwne. No bo jej siostra dorastała przy niej a ona o tym nie wiedziała. Nie wiedziała, że jej tata był zdolny zdradzić jej mamę. Jej partner miał więcej dzieci, niż ona będzie miała prawdopodobnie w całym swoim życiu. A jej córka nie była jej biologiczną córką. Po prostu kosmos. Więc Lily cieszyła się z każdej prostej relacji, każdego przyjaciela, jakiego nabyła. Lecz mimo to, jak jej rodzina była pokręcona, ona kochała ją całym sercem. Również spojrzała w górę, na ptaki. Pamiętasz, jak się pierwszy raz zobaczyliśmy? Zapytała ni stąd, ni zowąd, prawdopodobnie z czystej ciekawości.

Tak pamiętam.Byłaś w tedy ranna.Uśmiechnął się.Miał nadzieję że mówi dobrze no bo tu już poznał tyle klaczy że ho ho ho.Szkoda gadać.Prawie wszystkie już znał.No i co jest najdziwniejsze prawie zawsze klacze się w nim zakochiwały.Czy to nie jest dziwne?No raczej jest.Co za życie.
Co prawda Wint już znalazł swą połowe ale jak wynika z jego historii może ją opuścić kiedy chcę.
Tak jak tamte inne.Chodź tak opuszcza te klacze nie jest jakimś złym ogierem.Po prostu czasami nie wczówa się w role

Heh.Widocznie mamy podobne życie.Uwierz mi klaczy to tu jest bardzo dużo.
Chyba już trzy powiedziały mi że mnie kochają.To się zaczyna robić śmieszne.
Powiedział i uśmiechnął się.Myślę ,że ty nie będziesz miała w przyszłości tyle kłopotów ile ja teraz mam.
Szkoda gadać.Zmieńmy temat ponownie.Masz może jakieś plany na jutro?
Zapytał.Chyba Lily była jego najlepszą przyjaciółką.

Lily zaśmiała się na odpowiedź Wintera. Przynajmniej nie możesz narzekać na powodzenie u nich. Zachichotała w szatańskiej wersji rozbawienia. Założymy się? Zapytała Lily w myślach. Potem Winter zapytał, co klaczka robi jutro. Kasztanka udała, że się zastanawia, co wyszło niemal teatralnie, po czym odrzekła: Na jutro raczej nie mam żadnych planów, ale kto wie, co przyniesie jutro mi ten za łukiem rzeki świat? Zanuciła jedną z piosenek z "Pocahontas", po czym się zaśmiała i zapytała. A co?

//Quartis UMARŁ
A...Tylko się pytam bo moglibyśmy się spotkać co nie?
Ja w zasadzie nie mam za dużo planów...Powiedział i uśmiechnął się.Meugnął porozumiewawczo po czym znów trącił Lily chrapami tak jakby mówiąc że coś się złego stało.
Wyczuł że ktoś skończył swój żywot.

//ale jako postać, cn?

Lily uśmiechnęła się do Wintera, gdy ten powiedział, że jutro mogliby też się zobaczyć. Pewnie, czemu nie. Uśmiechnęła się do niego. Potem Zaniepokoiła się, gdy trącił ją znów, ale tym razem tak, jakby pocieszająco, lub jakby mówił, że coś się stało. Lily rozszerzyła ze zdumienia swe mchowo-zielone oczy. Co się stało? Zapytała, starając się mówić głośniej od wiatru, który nagle się zerwał.

Wiatr ma rację...Mówi że jakiś Quartis zmarł.Pomyślał.Mam takie dziwne uczucie...
Wiatr mówi że jakiś Quartis zmarł.Znasz jakiegoś?Zapytał z niepokojem.
Czuł że to może być jej przyjaciel.Nie chciał jej jednak zasmucać.
Jeśli go znasz to przepraszam.Przeprosił

Klacz wstała na słowa Wintera. Qar...Qaritis? Lily poczuła łupanie w czaszce i naraz jej serce zwolniło. Nie dość, że czuła się bezradna w sprawie Cogiego, to jeszcze jej przyjaciel z dawnego stada, SWT zmarł. Lily wierzyła Winterowi, nie miała powodów, aby mu nie wierzyć. Był jej przyjacielem, czasami Lily czuła, że Wint jest jedyną osobą, której może się zwierzyć i zaufać. Nie licząc Ignis. Znałam go, był z SWT... Lily bezradnie osunęła się z powrotem na ziemię. Był moim przyjacielem, co prawda, nie takim wspaniałym jak ty, ale wciąż. Dodała. Jej zielone oczy wyrażały głęboki smutek. Pociągnęła nosem. Ale jak to się stało? Był przecież młody i... zdrowy! Lily nie rozumiała, lecz po chwili coś zaczęło jej świtać. Spojrzała z przerażeniem na Winta. A co jeśli... Ktoś go zamordował?

A...Przepraszam...Nie chciałem cię urazić.Może lepiej odejdę?
Zapytał zasmucony tym ,że klacz posmutniała.
Pokręcił tylko głową gdyż już sam nie wiedział co robić.
Nie chciał się uśmiechać bo wtedy wyszłoby na to,że nie zależało mu na tym ogierze.

Lily łypnęła na Wintera z mieszanką udawanej złości i irytacji. Chcesz mnie zostawić w takim momencie, gdy po Karsin prawdopodobnie grasuje przestępca?! Aby nadać swoim słowom więcej odwagi, stanęła delikatnie dęba, choć w sumie nawet było to tylko samo uniesienie przednich nóg niewysoko nad ziemię. Ale jeśli został zabity, to... Trzeba znaleźć mordercę! I miejsce wypadku! Lily była bardziej zdeterminowana niż przestraszona. Spojrzała na Winta spod rudej grzywki. Wchodzisz w to?

//Nie ma was. Czekam na Apollo, niech z łaski swojej tu napisze. :/
Feta przyszła tutaj delikatnie stawiając kopytka i szykując kolejny plan odebrania władzy Luizjanie, tej przeklętej klaczy. Ze wszystkich rzeczy na świecie Feta pragnęła jednego, władzy. Nie żeby chęć do wypełniania obowiązków ją do tego przekonała, nie nic z tych rzeczy. Po prostu owa klacz lubiła komfort, zyski i poddanych.
By zażyć rozrywki trzeba by tu kogoś porwać, tak dla zwykłej, nie winnej zabawy. Ot co. Dawno nikogo nie porywała ale nic prostszego, kilka złośliwości nikomu jeszcze nie zaszkodziło, chyba... Ale co tam, ważne, że Feta się nie będzie tym martwić, tylko jej ofiara. Na tyle głupia jednostka aby wejść w miejsce w którym przebywa Feta.

James zwiedzał sobie krainę. Nagle trafił na takie zimne tereny i dotarł aż tu. Rozejrzał się i zaczął przebierać kopytkami w miejscu, by je troszkę ogrzać. Ale tu zimno! Jak te konie mogą tu mieskać i nie zamalzać! - pomyślał i zastrzygł uszami. Jeśt tu kto?! - krzyknął, bo nawet sam nie był pewien czy w ogóle ktoś tu mieszka. A jak tu niogo nie ma? Moze tu w ogóle nie mieskają konie? - pomyślał i machnął ogonkiem. Ogierek zaczął grzebać kopytkiem i odkrył coś zielonego. Takie coś było w wielu miejscach, w których był. To moze tu są konie, skolo tu to choś lośnie? - pomyślał i zaczął bacznie się rozglądać i chodzić to tu, to tam, wyczekując, że może ktoś tu przyjdzie.

Przycwałował należycie.Spędzał większość czasu na swoich terenach więc miał przewagę itp.
Usłyszał krzyki.Pobiegł za nimi i zobaczył ogierka.Naprawdę sądziłeś ,że tu nikogo nie ma?Zapytał i uśmiechnął się złośliwie.Mały mógł się wystraszyć po podbiegł do niego od tyły.
To takie pięknę kogoś straszyć.Uśmiechnął się w duchu i spojrzał na małego ogierka.
Był starszy ale na pewno nie lepszy od niego.

Nagle James usłyszał tętent kopyt. Obejrzał się i zobaczył małego ogierka, mniejszego od niego o około miesiąc. Trochę się wystraszył, bo podszedł on do niego od tyłu. Nie dał jednak tego po sobie poznać. Tu tak zimno to koni mogłoby nie być. Ja woję ciepło i moze. - odpowiedział łaciatemu ogierkowi. Nie wiedział czemu, ale już nie lubił tego... no... Sami-Wiecie-Kogo. A tak wogóje to to ty? - zapytał patrząc na niego bacznie, ale nie uprzejmie, jakby od niechcenia.

Heh......Bo tu powinny chodzić odważnę konie i wytrzymałe.Stwierdził.
Uśmiechnął się na jego zdanie.Hmmm....Omi.Powiedział w skrócie wrogo patrząc na ogierka.
On nie zasługiwał w ogóle na szacunek.A przynajmniej Ominous tak twierdził.
A z resztą po co mu kogoś szanować?Przecież może pobawić się uczuciami.

Stawiał dumnie krok za krokiem. Właściwie poszukiwając nowej przygody... Wystarczyło przypatrzeć się, a w oddali można było dostrzeć 2 źrebaki i jedną klacz. Ciekawie by było uwięzić ich w lochach, dlaczego by nie? Podszedł do szczęśliwej rodzinki uśmiechając do źrebaków.
- Ładne masz te swoje źrebaczki...-mruknął obchodząc się bez przywitania. - A może chciałabyś mieć trzeciego?- zaśmiał się, co miało być oczywiście w formie żartu. Spojrzał tym razem na klacz, omijając źrebaki. - witaj

Chodziła wolno po swoich terenach, bez zainteresowania spoglądać na na nie. Czuła się jak intruz. Pewnego dnia nim będziesz. Uśmiech leniwie w pełz na jej pysk wyobrażając, sobie siebie jako częścią SKZ. Jednak w tej chwili pozostało to jedynie marzeniami. Władca stada jak nie został wybrany, tak nie został. Jej kopyta pozostawialy ślady świeżej krwi, po ostatniej walce z drapieznikiem. Rany, ugryzienia na jej ciele były dobrze zauważalne. Jednak nie wstydzila się tego, gdyby nie Kaz zapewne skrywałaby się za drzewami z dużymi wyrzytami sumienia.