50 shades of Sheridan

Imię: Sheridan
Stado: Krwawa Zemsta
Płeć: Ogier w 100%
Wiek: Około 3,5 - 4 lat
Wygląd:  Kary koń, z przebijającym się na łbie, białym znaczeniem, bardzo malutkim, prawie nie zauważalnym z większej odległości, o dostojnym kroku, mający około 170 centymetrów w kłębie. Bystre, czarne oczy przeszywają na wylot każdego kto się do niego zbliży. Pod skórą prężą się mięśnie, przez co można odczuć, że ten koń od małego był nawykły do ciężkiej pracy. Między łopatką, a piersią znajduje się 16 centymetrowa szrama, pozostałość po jednej z bójek. Grzywa i ogon są zadbane, raczej zdrowe i gęste, a jego sierść ślicznie błyszczy się w promieniach słońca. Uszy, zazwyczaj postawione na sztorc, z ciekawością badają świat.
Charakter: Sheridan ma wybuchowy charakter, szybko się denerwuje i łatwo wpada w furię.
Jest jak lont prowadzący do jaskini pełnej dynamitu. Gdy już się go podpali nie ma odwrotu. Wtedy może zrobić każdą, nawet najbardziej obrzydliwą rzecz. Po wybuchu bardzo trudno jest mu się doprowadzić do porządku, a trzeba zaznaczyć, że taki stan może trwać nawet kilka dni. Jednak, gdy nic i nikt go nie sprowokuje, jest całkiem spoko kolesiem, nie mówi zbyt wiele, nie łamie danego słowa, jest szczery do bólu. Ma kilka tajemnic, których nie chce ujawniać światu. Trochę skryty w sobie, ale tylko dla obcych. Dla 'swoich' jest pomocny, może nawet czasami uczuciowy.
Historia: Historia tego konia jest dość poplątana, a zaczyna się pewnej burzliwej nocy, gdzieś w sadzie owocowym. Sheridan był dość wyczekiwanym źrebięciem, jedynym dzieckiem z tego połączenia. Żył szczęśliwie i uczył się życia przez kilka miesięcy. Potem jego matka z dnia na dzień zniknęła, a ojciec oszalał z rozpaczy. Szukał matki swojego dziecka przez wiele dni i nocy, bez wytchnienia, zaniedbując tym samym małego Sheridana. Ten by odreagować brak obojga rodziców, zaczął się zadawać ze źrebakami i podrostkami po 'złej stronie mocy'.
Imponowali mu oni, bo większa część społeczeństwa się ich bała. Bardzo chciał być taki jak oni.
Coraz częściej przebywał z nimi, a ojca unikał. Złe towarzystwo stało się jego codziennością. Zaczęli nazywać ich gangiem. Wyrósł na silnego ogiera, który lubował się w męczeniu słabszych. Nie widział granic.
Aż pewnego dnia, razem ze swoimi kolegami, dopadli ledwo podrostka, byli odurzeni swoim własnym gniewem.
Kopali go we trzech, o wiele, wiele za długo, bo tak naprawdę tamten umarł już po kilkunastu pierwszych ciosach.
Sheridan w amoku, usłyszał tylko głos kumpla, żeby wiać. Pobiegł przed siebie, nie zatrzymując się.
Nie wrócił już do gangu ani stada. Wiedział, że gdy tylko odnajdą ciało, skażą ich na śmierć,
a stadni kaci wykonają rozkaz z ochotą. Postanowił, więc odejść, by znaleźć miejsce do nowego życia.