Perełka

Imię: Perełka
Stado: -
Płeć: Klacz
Wiek: 3 Jesiene
Wygląd:  Niziutka klaczka Szetlandzka o wzroście 90 centymetrów. Biała grzywa jest długa i falowana, zasłania parę niebieskich oczu, które wykazują większość jej uczuć. Ogon taki sam jak grzywa, sięga do stawów skokowych. Przed ucieczką była świeżo podkuta, więc na jasnych kopytach ma podkowy. Na pysku rzadko kiedy widnieje uśmiech. Jej maść jest perłowa. Ludzie nazywają ją coś w stylu Perlino. jej pysk jest dość duży, ale nie większy niż powinien. Ma dość krótkie nóżki, ale nie przeszkadzają jej w szybkim bieganiu. Jej chrapy są różowawe i delikatne. Na głowie nie widać żadnych odmian. Uszy ma delikatne i różowe w środku. Nie są one zbyt duże... Mimo, że klacz jest kucykiem nie wygląda grubo, a wręcz przeciwnie: Jak na kuca jest ZA chuda.
Charakter: Klacz jest przeciwieństwem feministki, lubi przyjacielskie walki z ogierami. Do źrebaków podchodzi obojętnie. Nienawidzi być w towarzystwie. Jest twardzielką, ale trzeba przyznać, że można rozpuścić jej malutkie serduszko. Nie ma nic do zwierząt domowych. Jej gorszą cechą charakteru jest bycie pesymistką. Często patrzy na świat tylko z tych złych stron. Jej podejście do innych koni zależy od jej humoru. Potrafi raz być wredna, a raz przyjazna. Oczywiście jeżeli mamy spojrzeć na nią tak na codzień to na prawdę jest słodka i subtelna, piękna i złośliwa, ale to i tak nie ma znaczenia skoro potrafi przybrać wiele masek. Zaczynając od tej milutkiej po tę wredną i pragnącą zemsty. Jej jednym z takich ważniejszych celów jest odnalezienie miłości...
Historia: Perełka urodziła się w hodowli przemysłowej. W sumie nie wiadomo po kim ma takie cechy charakteru, bo jej rodzice byli zawsze weseli i pogodni. Uciekła, gdy w końcu dowiedziała się o tym, że miała trafić do parówek i innych mięsnych rzeczy. Ona nigdy by na to nie pozwoliła. Zbyt kochała życie żeby się z nim pożegnać. Wymsknęła się więc w ciemną noc z hodowli zostawiając w niej swoje dzieciństwo i wspomnienia. Zaczęła więc nowe życie. Otworzyła czystą kartkę. Wędrowała długo nie mogąc się pogodzić z losem. Była zamknięta we własnych wspomnieniach i pogrążona w tęsknocie za rodzicami. W końcu powiedziała dość i... i zapomniała o wszystkim. Postanowiła wymazać to sobie z pamięci. Nikt nie powinien już o tym wiedzieć. To tylko przeszłość, to były stare czasy. Teraz... Teraz była inna, nowa i wspanialsza. Po roku tej nędznej wędrówki w końcu dotarła do upragnionego miejsca. Dokładniej zasnęła, a później już tylko leżała na trawię gdzieś w gąszczu na Karsin.

Kaz dziękuję za pomoc <3