Tenebris

Imię:Tenebris, jednak gdy kogoś polubi każe się nazywać Tene
Stado: SZS
Płeć: Klacz
Wiek: 4 lata
Wygląd: Tene to klacz maści siwej jabłkowitej o dość jasnej sierści. Grzywę ma średniej długości. Jasną, prawie białą, podobnie jak ogon. Oczy ma czarne i błyszczące, nic nie wskazuje na to, że klacz nie widzi najlepiej. Na różowawych chrapach można dostrzec czarne, nieduże plamy. Uszy ma niewielkie i dość zwyczajne. Jest wąsko zbudowana. Szyję ma dość krótką, ledwo zauważalnie wygiętą. Jej nogi są szczupłe i niezbyt długie, zakończone mocnymi, szarymi kopytami. Łopatki skośne, zad ścięty. Jej ciało nie należy do zbyt umięśnionych, jednak nie można powiedzieć, że wygląda grubo - prędzej jest nieco wychudzona. Po lewej stronie zadu ma trzy blizny. Zdają się dość dziwnie, ponieważ są tej samej długości, a przerwy między nimi również są równe. Wyglądają dość nieprawdopodobnie. Gdy ktoś o nie pyta klacz milczy lub odpowiada, że sama nie wie.
Charakter: Jest dość tajemnicza i cicha. Zdarza jej się kłamać, jednak osobiście nienawidzi kłamców i bezproblemowo rozpoznaje czy ktoś mówi prawdę czy wręcz przeciwnie. Od zawsze stara się unikać bliższych znajomości i nie ufa nieznajomym. Jeżeli czuje, że ktoś jest od niej silniejszy staje się uległa i potulna, lecz wciąż pilnuje swojej przestrzeni osobistej. Zazwyczaj nie da sobie nic powiedzieć, jednak wszystko zmienia się gdy ktoś się z nią zaprzyjaźni. Wobec przyjaciół jest wierna niezależnie od tego czy Ci na prawdę ją lubią. Nie spodziewa się, że "przyjaciel" może być fałszywy przez co wierzy mu bezgranicznie i da się nią łatwo manipulować. Można powiedzieć, że często szuka znajomych na siłę, a następnie uznaje konia za zagrożenie i stara się jak najszybciej uciec. Nie lubi mówić o swoim wzroku, bliznach oraz tym czego chce, a czego nie.
Historia:Urodziła się w miejscu, którego nawet dokładnie nie pamięta. Problemy ze wzrokiem odziedziczyła po matce - widziała jedynie zarysy postaci i przedmiotów oraz często nie wiele mówiące plamy kolorów, a jeżeli miałaby powiedzieć jaki ktoś ma kolor oczu lub jaki kształt ma jakaś drobna łata, miałaby niemałe problemy. Nauczyła się rozróżniać konie po wzroście i szczegółach, które potrafiła dostrzec - podobnie miejsca. Przez "chorobę" jej rodzina nie miała najlepszej reputacji w stadzie. Większość koni ich unikała, jednak Tenebris potrafiła się z tym pogodzić. Sporo się zmieniło gdy urodził jej się młodszy brat. Był zdrowy i mógł w pełni korzystać z życia. Znalazł przyjaciół, a klacz z każdym dniem była coraz bardziej zazdrosna. Gdy miała około dwa lata jej rodzice zginęli w bliżej nieokreślony sposób, a ona została sama z bratem. I w końcu mogła uwolnić całą nienawiść, którą do niego pałała. Groziła mu, że jak komuś powie będzie jeszcze gorzej. Miała skłonność do sadyzmu - lubiła się nad nim znęcać. Trwało to kilka miesięcy, może rok, a potem ogier po prostu zniknął - Tenebris kilka tygodni później tam samo. Nie wiedziała co się stało z jej "ofiarą", jednak nikt nigdzie go nie widział, więc nie miała czego tam dłużej szukać. Błądziła jakiś czas po świecie, aż w końcu dołączyła do nowego stada. Zataiła wszystko co się wydarzyło i prowadziła dość zwyczajne życie. Pewnego dnia przechadzała się po klifach, a ziemia znienacka osunęła jej się spod nóg. Spadła. Gdy przez jakiś czas nie potrafiła otworzyć oczu myślała, że zginęła, jednak gdy dostrzegła niewyraźny zarys otoczenia zauważyła, że jednak żyje. Ocknęła się właśnie na Karsin.