Imię: Savasha- imię nie ma konkretnego znaczenia.
Stado: Stado zamglonych szczytów- To stado idealnie podkreśla jej osobowość i podejście do życia.
Płeć: klacz
Wiek: 5 lat
Wygląd: Jest ona jasnosiwym koniem czystek krwi arabskiej. Oczy czarne, z których można wyczytać wszelkie kłamstwa racjonalnie mówiąc wszystko. Zgrabna głowa, uniesiona z gracją i dumą, której nie zabraknie. Szyja umięśniona, choć delikatna i smukła wyprostowana i spięta tak, aby inne części ciała grały równie dobrze z gracją. Nogi długie, które można powiedzieć są rzadkością w jej rodzinie. Są z pozoru silne gotowe na każdą ucieczkę, którą może zafundować jej życie. Chuda, nawet bardzo ze względu na to, iż dba o swoją urodę, wdzięk i klasę jak na araba przystało. Zad umięśniony, a ogon charakterystycznie uniesiony w, kłusie czy galopie.
Charakter: Wrażliwa i mało spokojna. Strachliwa, wychudzona klaczka. Jak było wspomniane Savasha pokłada dużo w swoim wyglądzie zewnętrznym dlatego często unika spożywania jedzenia. Poza tym jest ciepłą i sympatyczną klaczą często nieufną. Zazwyczaj zawsze chciała mieć przyjaciela od serca, który ją wesprze w trudnych chwilach. Lecz jej osobowość była po prostu trudna, mało kto chciał mieć cokolwiek z nią do czynienia nie mówiąc już o głębszych relacjach.
Historia: Nie bez powodu stała się nieufną klaczą. Po urodzeniu rodzice Savashy zostawili ją na opuszczonej polanie, gdzie brak jakichkolwiek zwierząt, prócz chodzących raz na jakiś czas, mrówek szukających kurczowo pożywienia na zbliżającą się zimę. Savasha została bez rodziców, jedzenia, ani troski w, którym tak młodym wieku było jej szczególnie potrzebne. Udało jej się nabrać siły i wiary w siebie, aby powstać z chłodnawej ziemi. Znalazła w sobie wiarę, aby zrobić następny krok w jej życiu, choć głód dawał jej szczególnie znać. Trawa porastała, każde możliwe miejsce, gdzie młody źrebak dziarsko stawiał kroki. Próbowała skubnąć kawałek roślin, ale szczególnie nie wpadały jej w smak i nie wiedziała dokładnie jak to zrobić. Odmówiła, więc kolejnych prób usilnie idąc w swoją nieznaną stronę, być może ktoś przygarnie ją z dobrym sercem.
Gdy doszła do zielonych gór, starsza klacz wzięła ją pod dach i wyżywiła krowim mlekiem. Gdy klacz skończyła 3 lata, starsza końska opiekunka musiała odejść z tego świata. Od tego czasu błądzi w samotności z marzeniem, aby jej potomek o, którym mocno marzyła wychował się lepiej, niż ona. Przemierzając przez nieznane jej miejsca trafiła tu, na Karsin. Gdzie poczuła w pewnym sensie się bezpieczna, choć szczerze mówiąc nie znała tego miejsca.
Indeks 
Latest images 
Rejestracja 
Zaloguj 