Selena ~ silna młoda klacz

Imię: Selena (Sela, Seli, Lena, Lenka)
Stado: SWT
Płeć: Klacz
Wiek: ~3 lata i 2 tygodnie~
Wygląd: Selena jest maści siwej. Klacz jest bardzo elegancka, ale jedynie z wyglądu, bo to chłopczyca, o lekkiej budowie ciała. Ma małą głowę o profilu szczupaczym, z ciemniejszymi, dużymi, odrobinkę ciemniejszymi chrapami. Uszy ma małe, symetrycznie rozstawione, czujne (przez życie w lesie nauczyła się słyszeć każdy szmer) Jej oczy są duże, w kolorze ciemnoszarym, w oprawie czarnych rzęs. Nogi Lenki są doskonałej jakości, a łopatki nie są idealne. Zad klaczy jest krótki i poziomy, ogon wysoko osadzony. Kopyta ma twarde i wytrzymałe, jasnoszare. Selena jest wysoka ~ 154 cm. Szlachetności klaczy dodaje długa łabędzia szyja. Jest piękna.
Charakter:Selena jest wrażliwa. Mimo to, i tak jest wulkanem energii. Klacz jest szczera, radosna i ma poczucie humoru. Lena jest wytrzymała, szybka, a do tego doskonale skacze. Z natury nie jest ufna i trudno zostać jej przyjacielem. Kiedy komuś nie wierzy lub nie ufa, kłamie perfekcyjnie bez mrugnięcia okiem. Uwielbia muzykę i ma piękny głos. Zna chyba wszystkie gatunki roślin i zwierząt, co dowodzi, że jest również inteligentna. Kolejnym z jej atutów jest odwaga i możliwość poświęceń za bliskie jej stworzenia. Klacz jest brawurowa i lubi przypływ adrenaliny. Zwykle nie lubi wdawać się w konflikty, woli być bezstronna. o chyba, że chodzi o jakiś poważny konflikt. Sela ma skoordynowane ruchy i jest sprytna, więc nawet potężną sylwetkę mogłaby pokonać. Jej motto to "Do życia potrzebny jest spryt, a nie masa".
Historia:

Selena urodziła się o północy, kiedy wyły wilki. Na świat przyszła w stadninie, jej rodzice byli najlepszymi końmi czystej krwi arabskiej w owej stadninie. Matka miała na imię Saba, ojciec Muchomor (siwy w hrecze xD). Saba była wybitną biegaczką, ojciec nie najgorzej jak na araba skakał. Wszyscy oczekiwali, że młoda będzie wspaniale skakać i doskonale biegać. Od pierwszych chwil życia hartowano ją na sportowca. Źrebaki jej unikały i nie lubiły jej, bo po prostu były zazdrosne. Lena więc poświęcała się treningowi. Jej jedynym przyjacielem był mały wilczek, który wraz z rodzicami czasem odwiedzał las nieopodal stadniny. Wilczek miał na imię Romulus. Kiedy jeden z paczki dokuczającej jej źrebaków, kary - rasy pełne krwi angielskiej - Centurion zobaczył Seli razem z Romkiem pewnej nocy, rżeniem obudził właścicieli, którzy z wiatrówki zastrzelili rodziców Romulusa, a jego ranili w ucho, do teraz ma tam bliznę. Selena, wtedy półtoraroczna klaczka wystraszyła się wystrzałów, złapała wilczka i cwałem pobiegła do lasu. Tam schroniła siebie i i Romka w jaskini, a wilczkowi założyła opatrunek na ucho. Stali się nierozłączni. Gdzie Selena, tam Romulus. Gdzie Romulus, tam Selena. Gdzie Sele... A nie, to już było. Pewnej nocy las zapalił się. Nieświadomi zagrożenia towarzysze spali w swojej jaskini. Podduszeni czadem stracili przytomność, którą odzyskali, na pewnej wyspie...