Lodowa jaskinia

Niewielka, podłużna, z zaokrąglonymi bokami jaskinia. Jej ściany nie są z lodu: są nim pokryte przez większość roku, ale latem lód topnieje, a pod nim ukazuje się skała. W środku jest pomiędzy -1°C i +5°C. Jest zawsze ciemno, niczego nie widać.
Na ziemi, daleko od wejścia jest trochę słomy, która tworzy niewygodne i zimne legowisko. Ściany są śliskie i wilgotne. W jednej z nich jest dziura ze świeczką, którą Lota zapala tylko na wyjątkowe sytuacje, oraz dwie naturalne półki. Na jednej z nich jest butelka z posłodzonym mlekiem i resztki z buraków cukrowych, a na drugiej jest jej pamiętnik.
Na ziemi są kawałki pokruszonego lodu i trochę śniegu, który przyniosły zwierzęta wchodząc tu. Oprócz tego jest trochę sierści Loty, która zgromadziła się z każdym razem kiedy klaczka tu przychodziła, oraz trochę porozrzucanej słomy. Ogolnie panuje tu nieład, ale Lota nie przejmuje się tym i rzadko kiedy sprząta, no bo w końcu nikt jej nie pilnuje.
Czasami przychodzą tu niedźwiedzie i inne zwierzęta, no bo, mimo wszystko, jest tu cieplej niż na zewnątrz.

Lota chodziła dosyć długo, zanim trafiła do niewielkiej siedziby. Słońce już zachodziło, ale klaczce udało się dostrzec butelkę z mlekiem. Szybkim krokiem do niej podeszła i zaczęła po pić, aż do kiedy prawie ją skończyła. Potem wykończona położyła się na ziemi. Poczuła że było jej wyjątkowo niewygodnie, a do tego przeszyło ja zimno. W półmroku zauważyła porozrzucaną słomę. Ułożyła sobie legowisko blisko ściany, po czym przypomniała sobie o swoim pamiętniku. Napisała parę słów, po czym położyła się spać.
Spała długo i głęboko. Kiedy się obudziła, było już jasno. Rozciągneła się, napiła się i wsadziła nos do miski w której były wysłodki z buraków, cukier i trochę owsa. Spróbowała trochę mieszaniny. buraki cukrowe przypadły jej wyjątkowo do gustu. Nie chciała jednak marnować jeszcze bardziej czasu, więc wyszła ze swojej siedziby, eksplorować świat.

[z/t]