Bhadramurti~Ogier wpełni wychowany przez Indian

Imię: Bhadramurti
Stado: SUŁ
Płeć: Ogier
Wiek: 4 lata
Wygląd: Ogier o indiańskim wyglądzie.Nie ma rasy,czyli jest totalną mieszanką.Grzywe ma długą i szaro,biało brązowo,czarną,nigdy nie była podcinana....Ogon także...Z każdej strony jest pomalowany przez swoich indiańskich przyjaciół,Ludzi.Te wszystkie malowidła ,które ludzie stworzyli na nim nigdy się nie zmywają.Te pozostałości to wspomnienia z przeszłości.I choć wiem,że to dziwne ,ale po prostu to się nie zmywa.Ma długie nogi i mocną deskę.Stawy skokowe bardzo mocne i pozwalające na bardzo wysokie skoki.W grzywie ma kilka piór...Oczy ma brązowe jak orzech laskowy...Ma 170 w kłębie.W sumie jest dość wysoki.Jest łaciaty.Kasztanowaty tobiano.Zawsze odróżniał się od innych....Zawsze.Jego głowa jest odpowiednio długa; oczy ma duże, błyszczące, o wyrazie inteligentnym. Uszy za to ma stosunkowo małe z lekko nachylonymi ku sobie końcami. Profil pyska ma lekko szczupaczy ale nie o profilu arabskim...Oj nie.
Charakter: Charakterem przewyższa większość koni.Jest mądry i sprytny.Jako,że jest bardzo dobrze wychowany to potrafi być szarmancki.Jego postawa jak na dobrego wierzchowca przystała jest bardzo piękna.Zachowuje dumę we wszystkich sytuacjach.Dobrze urodzony, wysoka pozycja czynią go niezwyciężonym.Często uwodzi klacze, po czym je porzuca.Jako,że jest Przystojny i dobrze umięśniony powinna każda widzieć w nim coś co jej się podoba. Jest odważny I pewny siebie, a głos ma bardzo przyjemny dla ucha.Czysty ideał nad ideałami.Każda klacz takiego by chciała i mimo wszystko lecą na niego mimo,że wiedzą ,że nie jest wierny.Prędzej czy później i tak je opuści.Jego miłość to tylko pozór jest...
Historia:Urodził się w plemieniu indiańskim Shantrhon.Jego pan był wodzem plemienia,a jako,że był wodzem potrzebował dużego i dumnego konia,który będzie się dobrze prezentował.Uznał,że Bhad będzie dobry na takiego wierzchowca.Jego pan nazywał się Nuharati i rozpieszczał go jak tylko mógł.Gdy  wódz uznał,że pierwszy raz wsiądzie na Bhadaramurtiego odbyła się ceremonia i przed wejściem Nuhartiego na wierzchowca ten został pomalowany znakami wodza.Wódz był zachwycony usposobieniem konia i bardzo uwielbiał go.
Bhadowi było dobrze ,ale po trzech latach uznał,że to nie dla niego miejsce.Nie chciał jednak opuszczać swego pana....Miał trudną decyzje ale postanowił,że ucieknie.Jednak z dnia na dzień Nuharati zachorował i sam kazał wypuścić wierzchowca.Bhadramurti był zawiedziony.Nie chciał w taki sposób opuścić pana.Chciał jeszcze przy nim być.Od tej pory stał się twardym ogierem.Całe życie wędrował co teraz można zauyważyć po niezwykłej wytrzymałości.Pewnego dnia dołączył do jakiegoś stada.Większą jego częścią były ogiery ,ale na nich żadna klacz nie zwracała tak uwagi jak na Bhada.W stadzie było 9 klaczy i 20 ogierów.Z 3 klaczami miał po krótkim romansie ,a z tego wyszły jakieś źrebaki,ale ogier stwierdził,że nie będzie ich wychowywał bo duma mu na to nie pozwala po czym odszedł od stada.Nie mineło długo czasu gdy znalazł się na Karsin.