Ametyst-skrywająca szlachetny kamień

Imię:Ametyst
Stado:Szalejące Pioruny
Płeć:klacz
Wiek:4 lata
Wygląd:
Ametyst jest to piękna klacz rasy American Saddlebred. Jest ona barwy białej. Co prawda ta rasa bywa kasztanowa, ale ta klacz jest inna. Ta rasa jest szlachetna i urodziwa. Ametyst ma długą, jedwabistą, srebrną grzywę. Sięgającą do ziemi, ale pozwala jej normalnie chodzić i tak dalej, a no i jest troszkę falowana. Ogon ma również falowany no i srebrny, ale za to jest dłuższy od grzywy, ale klacz sobie z nim radzi. Nogi ma długie i umięśnione, a na nich do połowy są czarne jak noc skarpetki. Oczywiście na wszystkich kopytach. Pysk ma o profilu prostym, cały czarny. Oczy ma również czarne jak węgiel. Ametyst oprócz podstawowych chodów posiada dwa dodatkowe są to slow gait i rack. Gait to wyniosły, czterotaktowy, powolny, z momentami zawieszenia przed postawieniem nogi. Rack zaś to także czterotaktowy, szybki chód. Oba te chody są odmianami toltu. Ametyst ma także swoją tajemnicę w wyglądzie. W jej grzywie zaplątany jest szlachetny kamień zwany Ametystem. Z stąd właśnie jej imię. 
Charakter:
Ametyst jest spokojną klaczą. Nie lubi innych koni, które twierdzą, że są najlepsze i się przechwalają wygraną. Nienawidzi też jak ktoś krytykuje jej grzywę wtedy robi się dosyć wredna. Skoro o tym mowa to lepiej nie denerwować tej klaczy. Dlatego, że może wpaść w taką złość, że nie będzie taka miła i spokojna, wręcz przeciwnie robi się bardzo agresywna i tak atakuje, że wyrządza wielkie rany. Ametyst lubi spacerować jednym z jej chodów. Czyli Rack'iem. Jest bardzo odważna i nie boi się wyzwań. Po mimo, że jest spokojna. Nie boi się również większych od niej koni. Ona ma serce z lodu nie jest, więc łatwo go złamać, ani i roztopić. Dzięki temu nie czuje bólu. I zadanego prawdziwym ciosem no i słowami typu ''Wiesz pokochałem inną'' i takie tam. Jest miła tylko dla swoich przyjaciół i kolegów, a dla nieznajomych jest raczej taka. Hmm jakby to opisać. Obojętna? Ametyst jest również zawsze szczera.
Historia:
Ametyst urodziła się na wolności w zimie, a nadali jej imię Śnieżynka. Jej rodzice dbali o nią i nie pozwalali jej skrzywdzić. Klacz czuła, że ma wszystko co jej potrzeba rodzinę, stado, przyjaciół. Czuła, że już nic złego się nie może stać. Każdy uczył i mówił jej jak być wojownikiem,artystą,medykiem no i władcą. Nawet sam przywódca stada ją wielbił, a brat jej zazdrościł. Po jakimś czasie ogier mianował ją namiestnikiem. Jej rodzice się bardzo ucieszyli za to brat pomimo zazdrości też się ucieszył, a nawet i bardziej. Cóż niestety władca zmarł z powodu starości i Ametyst została władczynią. Dniu po tym wydarzeniu miała urodziny. Każdy składał jej prezenty. Jednak dwa były dla niej najbardziej wyjątkowe. Były to ametyst od rodziny i wilczyca polarna od ogiera. Pod koniec dnia jej urodzin ten ją zaprosił na spacer i wtedy przyjaźń przerodziła się w zauroczenie. Za kilka dni ogier jej się oświadczył. Ona była tak bardzo szczęśliwa, że się zgodziła. Kochała go, a on ją. Rodzice byli z niej dumni. Niestety kilka tygodni po tym do lasu przyjechali hodowcy. Właśnie gdy ujrzeli stado w którym ona była natychmiast zarzucili sidła. Stado próbowało się uwolnić, ale nic to nie dało. Tylko bardziej zaplątywało się w pułapkę. Wtedy Ametyst i jej stadko wywieziono do Portugalii. Wilczyca zaś była z klaczą. Kiedy była ona w hodowli, to pewnego razu ujrzała jak jej parter chciał uciec, a ją zostawić. Ona zaś się zdenerwowała i zaatakowała ogiera, a potem z nim zerwała. Jak inne ogiery zobaczyły całą sytuacje od razu zaczęli do niej flirtować. Klacz zaś ich odrzucała. Przez tamto zamieszanie jej serce stało się nie do roztopienia. Nawet i bólu zadanego ciosem noża nie poczuje do tej pory. Pewnego razu hodowcy chcieli wystawić Ametyst na wystawę. Oczywiście była wcześniej na innych, ale ta wystawa, to bitwa o tytuł najpiękniejszego konia na świecie. Hodowcy wtedy zaczęli ją pielęgnować i właśnie, to wszystko przyniosło efekt wygranej. No i niestety na pecha Ametyst więcej ogierów się do niej przyczepiło. Kiedy następnego dnia pewna dziewczyna czesała akurat tą klacz zauważyła piękny fioletowy kamień. Właśnie wtedy Ametyst dostała to imię. Cóż lubiła jak ją stroili, ale nie lubiła hodowli. Pewnego dnia zobaczyła jak hodowcy zabijają jej rodziców, a później jeszcze inne pięć koni z jej stada. Przerażona i wnerwiona sytuacją rzuciła się na hodowców i zabiła jednego z nich, a reszta była ranna. Tylko jedna dziewczyna, która o nią dbała nie chciała zabijać koni i dlatego Ametyst trąciła ją pyszczkiem i uciekła z hodowli. Klacz błąkała się miesiącami, latami, tygodniami z wilczycą aż w końcu natrafiła tu na wyspę Karsin.