Sala dla chorych

Spora sala z trzema łóżkami dla chorych. Wszystko jest tu śnieżnobiałe: ściany, wszystkie meble, podłoga z jasnego kamienia... W rogu stoi szafka pełna bandaży, opatrunków i różnych maści. W szklanej gablotce niedaleko jasnej szafki prawdopodobnie będą się znajdować różne leki z ziół. Na razie jednak gablotka stoi pusta gdyż nikt jeszcze nie zrobił leków z ziół, ani ich nie kupił.

Ogier szybko wszedł, i położył zemdlałą klacz na łóżku. W zamku nikogo nie było, więc musiał sam ratować klacz. Podszedł szybko do szafki, i tam znalazł bandaże i wodę. Wziął jeden, namoczył wodą, i położył na czole Luizjany. Następnie wziął resztę wody, i zaczął wylewać ją powoli na grzywę klaczy, by ta się ocknęła.

-Co się stało?Gdzie jest źrebak i co z tym Cloverem który mnie dręczy?
Przestraszona klacz nie umiała się opanować.

Lewus odetchnął z ulgą gdy klacz się ocknęła. Zemdlałaś. Ja wziąłem cię tutaj, a Clover chciał cię wziąć do domu, by dać ci "nauczkę". Gdy ruszyłem stamtąd, źrebak właśnie tu biegł, i chyba mnie widział. - wytłumaczył jej ogier. Na razie zostawię ten temat, jednak za jakiś czas, trzeba będzie się dowiedzieć, o co chodziło z tą "nauczką" - pomyślał ogier, i zajął się klaczą.

-Clover chciał dać mi nauczkę.Chyba nie wrócę dziś do domu nie mam zamiaru być jego zabawką.
Klacz mówiąc to strasznie się bała o siebie i źrebaka.
Ile jeszcze muszę tak leżeć?
Zapytała się zdruzgotana klacz.
Zawołaj tu Nubisa proszę cię.

Dobrze. Leżeć tu musisz przynajmniej do jutra, jeśli nie dłużej - ocenił. Jeśli chcesz, możecie z Nubisem przenocować tutaj - zaproponował Luizjanie Lewus. Lecz najpierw to. Co za nauczkę chciał ci dać Clover?

-On za wszystko minie bije znęca się.Ale on nigdy taki nie był zmienił się po tym jak przygarnełam Nubisa
Powiedziała klacz.
-Nigdy też nie był agresywny nie wiem co mu się dzieje,ostatnio zbił Nubisa ale nie wiem za co.
Klacz była zasmucona zachowaniem Clovera ale też ucieszona że mogła zostać w sali dla chorych z Nubisem.

Luizjana wstała z łóżka i po cichu zaczeła się skradać by nikogo nie zbudzić.
Może ja pójdę do domu w końcu chyba Clovera tam nie ma
Pomyślała klacz.
Nubisa Lewus mi przyprowadzi chyba
Myśląc to klacz zatrzymała się i popatrzyła na Nubisa

Lily przyszła tutaj z Arminą, gdyż tej odeszły wody i chyba zaczynała rodzić. Klacz przyprowadziła arabkę i położyła na jednym z łóżek.
-Oddychaj. - Poinstruowała ją. - Wszystko będzie dobrze, tylko oddychaj. - Mówiła spokojnym tonem. Spojrzała na Arminę przyjacielsko.

Zupełnie niepodobnie do niej, tak... Ociężale... Ekhhh... Samo to słowo brzmi jakbym była słoniem... Zawsze poruszałam się lekko, z gracją, a teraz...? Teraz nawet nie mogę sama stać! mówiła do siebie w myślach klacz. Bała się. Bała się o siebie, źrebaka i ogòlnie o wszystko. Co si3 z nią dzieje? Na to pytanie nie mogła znaleźć odpowiedzi. Skupiła się na sobie, swoim dziecku i porodzie. Oddychała tak jak kazała Lily. A przynajmniej próbowała.
Nie dam rady! lamentowała. Nie wiedziała jednak że to tak boli.

Lily patrzyła na Arminę z napięciem.
Dasz radę! Krzyknęła, jakby dopingowała graczy ulubionej drużyny piłkarskiej. Wierzę w ciebie! Nie poddawaj się! Przyj! Kasztanka starała się jakoś pomóc Arminie. Dasz radę! Klacz ponownie krzyknęła zachęcająco. Wierzę, że ci się uda Armino, przyj z całej siły! Lily pierwszy raz tak wspomagała rodzącą klacz, zawsze zajmowała się bardziej obroną stada niż położnictwem... Ale czuła, że idzie jej nawet nieźle, choć kompletnie się na tym nie znała.

Nagle poczuła w sobie, między nogami małe nóżki. Wtedy zaczęła się starać ''na maxa''.
Czuję kopytka! krzyknęła szczęśliwie. Parła z całej siły i jednocześnie słuchała uważnie pokrzepiających rad Lily.
Powiedz, rodziłaś już kiedyś? spytała. Dalej zajmowała się porodem.

Lily wydała okrzyk radości, gdy Armina powiedziała, że czuje już kopytka. Brawo, Armino! Oby tak dalej! Klacz uśmiechnęła się pokrzepiająco. Tak, ja już rodziłam, właściwie to dwa razy, gdyż były bliźniaki. Kasztanka zachichotała. Uwierz mi, rodzenie bliźniaków jest na pewno dwa razy gorsze od zwyczajnego porodu. Dodała, śmiejąc się nerwowo.